De reden waarom ik van deze baan houd, waarbij ik dichter bij het dagelijks leven van mensen kom, is de voldoening die 'ontdekken' met zich meebrengt.

"We leven niet in een huis, maar in een kamer!"

Een opmerking van een 20-jarige ontwerper in de trant van "Waarom maak je je daar zorgen over, het is toch gewoon zo" was als een bliksemflits die de dagelijkse zorgen, het kleiner worden in de face van doelen, de grote en kleine conflicten met oudere generaties en de manier waarop men naar relaties kijkt van de deelnemers aan het onderzoek, die tot dan toe totaal los van elkaar leken te staan, in één nieuw licht plaatste.

Vervolgens realiseer ik me dat ik al die ongemakkelijke momenten van tussentijdse rapportages heb doorstaan, waar ik stiekem naar een beetje meer dialoog hoopte om de context te verduidelijken, waar ik om een ​​aanvraag moest vragen en een handje vol amandelkoekjes aanbood, en waar ik met mijn ogen probeerde te bevestigen "Dus dat is het... ".

Epiphany: Het inzicht krijgen in de volledige waarheid door middel van directe waarneming, op basis van een alledaagse ervaring.

De universaliteit van deze menselijke ervaring. Is het niet zo dat wanneer je de onzichtbare verbindingen realiseert die deze ervaring voed, van alledaagse empathie voor iemand tot professionele groei, het de essentie van inzicht is?