Onlangs waren er twee berichten die de mogelijkheid gaven om de vlucht die technologie teweegbrengt duidelijker te visualiseren.

Neuralink van Elon Musk heeft aangekondigd dat de eerste hersenimplantaat-operatie bij een menselijke proefpersoon succesvol is geweest, na de experimenten die tot nu toe werden uitgevoerd op chimpansees. Dit is opmerkelijk of beangstigend nieuws, omdat het duidt op een directe fusie tussen het menselijk lichaam en technologie, waardoor digitale apparaten kunnen worden bediend met alleen onze gedachten, en in het bijzonder een poging op het onbekende gebied van menselijke intelligentie. Apple's Vision Pro, een product voor virtuele en augmented reality, is nu te ervaren in Apple Stores in heel de VS, en er zijn talloze gebruikersrecensies gepubliceerd. Joanna Stern, een columnist van The Wall Street Journal die gespecialiseerd is in personalisatietechnologie, heeft een 24-uursrecensie gepubliceerd over het product tijdens haar verblijf in een hut op de skipiste zonder familie, beschrijvend dat het een pijnlijke maar inzichtelijke ervaring is.

Beide berichten zijn belangrijk omdat ze een eerste poging vertegenwoordigen en een stap dichterbij het doel van volledige commerciële implementatie in hun respectievelijke technologische velden. Maar gezien de aspecten van leven en dood die ons lichaam bepalen, geven ze een levendige voorstelling van een andere baan, een 'uitbreiding van het lichaam', die een stap verder gaat dan voorheen. Daarom is het de moeite waard om even stil te staan en na te denken over de betekenis en de toekomstige complementaire richtlijnen.

In 2004 beweerde de wetenschapsfilosoof Bruno Latour in zijn essay 'Hoe over het lichaam te spreken? De normatieve dimensie van wetenschapsstudies' dat toekomstige vragen over het lichaam afhangen van de definitie van wetenschap. Met andere woorden, het verhaal over het lichaam leidt niet noodzakelijkerwijs tot fysiologie en geneeskunde, waardoor de wetenschap het lichaam als een gebied van primaire eigenschappen definieert, wat een zorg inhoudt over het vervormen van de fysieke aspecten van de menselijke natuur.

Hij beargumenteert dat het lichaam niet alleen gezien moet worden als een passieve substantie die een geest herbergt, maar als een dynamische interface die actief uitdrukt, meet en vergelijkt, terwijl het in wisselwerking staat met de wereld, de omgeving en gereedschappen. Deze theorie van Latour biedt een idee over de rol van het lichaam in het licht van technologie, namelijk een ingebouwde asymmetrische benadering, een symmetrische benadering verbonden door een netwerk, en dit geeft een aanwijzing over de uitwerking van het doel van 'uitbreiding van het lichaam' dat Neuralink en Apple Vision Pro nastreven. In dit verband heb ik de afgelopen 5-6 jaar ervaring opgedaan met projecten over pijn, gezondheid, stijl en drinkgewoonten die verband houden met het lichaam, en ik heb vastgesteld dat de relaties die mensen met hun lichaam hebben twee gemeenschappelijke patronen vertonen.

Ten eerste is de ervaring die mensen in hun dagelijkse leven via hun lichaam verifiëren subjectief, innerlijk en moeilijk te begrijpen. Het lichaam wordt gezien als een passieve steun, en in veel gevallen wordt er een 'losse spanning' gehandhaafd. Mensen die te maken krijgen met situaties die voortdurende zorg vereisen, zoals een plotselinge diagnose van hoge bloeddruk of kanker, ervaren een schok of blijven gespannen terwijl ze zich richten op herstel, en er is een trend om geleidelijk terug te keren naar de vertrouwde relatie die ze met hun lichaam hadden. Hoewel ze gevoeliger reageren op symbolische signalen dan voorheen, blijft het perspectief van een passieve houder bestaan. Deze asymmetrische relatie tussen individu en lichaam biedt kansen en richtlijnen om digitale hulpmiddelen te gebruiken om de concrete ervaringen van mensen te meten en te vergelijken met de buitenwereld.

Ten tweede nemen mensen fysieke ervaringen waar op basis van verschillen ten opzichte van de externe omgeving en hulpmiddelen. Bijvoorbeeld, wanneer ze proberen op alle vier de ledematen te lopen op een openbare plaats om de spanning van hun stijve rugspieren te verlichten, ervaren ze schaamte of schuldgevoelens. Bovendien, naarmate mensen ouder worden, worden de resultaten van hun voortdurende en vrijwillige lichamelijke verzorging in de loop der tijd duidelijk, wat resulteert in verschillen zoals ouderdomsvlekken op het gezicht, buikvet, rimpels in de nek, haaruitval, etc., wat tot schaamte en teleurstelling leidt tijdens deelname aan buitenactiviteiten. Deze symmetrische relatie, verbonden door een extern netwerk, biedt mensen de kans om digitale hulpmiddelen of technologie te gebruiken om de verschillen die voor hen van belang zijn te herkennen en uit te drukken.

In een tijdperk waarin tatoeages, naast de functie van kleding voor verschillende gelegenheden, een manier zijn om betekenis en waarden via het lichaam uit te drukken, is het nu gebruikelijk om technologische hulpmiddelen binnen en buiten het lichaam te gebruiken om een verdere uitbreiding van het lichaam te realiseren. Zijn we bang voor ons lichaam? Of wat willen we bereiken via ons lichaam? Misschien is dit het moment om een ​​meer authentieke manier van leven te vinden door middel van ons onvolmaakte lichaam.

Referenties

Apple's Vision Pro, eindelijk gelanceerd, anders dan de lancering van de iPhone

Een computer in je hersenen... Musk's Neuralink, succesvol geïmplanteerd

I Spent 24 Hours Wearing Apple’s Vision Pro Headset | WSJ

How to Talk About the Body? The Normative Dimension of Science Studies