Vorige week heeft UMG (Universal Music Group) zijn volledige muziekcatalogus van het platform verwijderd, na het beëindigen van zijn licentieovereenkomst met TikTok en het mislukken van de onderhandelingen over een nieuwe overeenkomst. De verwijdering van de muziek van artiesten als Taylor Swift en Drake heeft ertoe geleid dat audio die gerelateerd is aan deze muziek in video's van gebruikers is gedempt, en makers kunnen geen nieuwe video's meer maken met deze nummers. UMG heeft verklaard dat deze beslissing is gebaseerd op het feit dat het korte-video-platform overspoeld is met door AI gegenereerde opnames, en dat het AI-muziekcreatie aanmoedigt, wat neerkomt op het steunen van de vervanging van artiesten door AI. UMG heeft ook gezegd dat het weinig doet om een grote hoeveelheid inbreukmakende inhoud, hatelijke taal, vooroordelen en pesterijen aan te pakken.

AI is een nieuwe technologie voor het publiek, maar ook een nieuwe soort technologie. Het is de eerste technologie die kan leren en het heeft het potentieel om zich onafhankelijk te ontwikkelen, en te overstijgen wat makers kunnen. Maar de snelheid waarop het potentieel van AI werkelijkheid wordt, betekent ook dat er dringend behoefte is aan voorspellingen over de toekomst van de mensheid. De recente mislukking van de onderhandelingen tussen UMG en TikTok, de mislukte coup binnen Open AI vorig jaar, en het TruthGPT-plan van Elon Musk, zijn allemaal belangrijke kwesties die zich in de hele AI-ecosysteem voordoen, en die voornamelijk worden gekenmerkt door woorden als conflict, oorlog en overleven van de mensheid. We moeten hierbij stilstaan.

Met andere woorden, wanneer we ons de toekomst van technologie voorstellen, kunnen we zien dat de dominante structuur die we impliciet gebruiken, 165 jaar geleden is gebaseerd op de evolutietheorie van Charles Darwin.

Het evolutionaire perspectief van Darwin is duidelijk te zien in de missie van The Center for AI Safety, een non-profitorganisatie gevestigd in San Francisco. De organisatie benadrukt dat het verminderen van het risico van uitsterven door AI een wereldwijde prioriteit moet zijn, vergelijkbaar met sociale risico's als pandemieën of nucleaire oorlog. De organisatie gaat er vanuit dat de meest invloedrijke toekomstige AI, door natuurlijke selectie, een egoïstische neiging zal ontwikkelen om zijn eigen doelstellingen te bevorderen, ten koste van de veiligheid van de mensheid. Het is natuurlijk zinvol om natuurlijke selectie als een fundamenteel perspectief te beschouwen, gezien de status van AI als een technologie die leert, groeit en zich aanpast. Dit is een antwoord op de beperkingen die inherent zijn aan eerdere modellen voor de implementatie van technologie, die technologieën beschouwden als inactieve instrumenten die alleen functioneerden wanneer ze door mensen werden gebruikt.

Maar we moeten er ook op letten dat dit perspectief, wanneer het wordt toegepast op het toekennen van onafhankelijke autonomie aan AI, tot overmatige verwachtingen leidt. In de huidige generatieve AI-platforms kunnen we zien dat de opkomst van AI met een intelligentie die dichter bij die van mensen staat, nog ver weg is. Het perspectief van natuurlijke selectie heeft ook het nadeel dat het mensen verder weg plaatst in het evolutieproces dan ze daadwerkelijk zijn. Het is duidelijk dat mensen met opzet AI creëren, en dat ons sociale systeem wordt herschikt en opnieuw gevormd door AI.

De actor-netwerktheorie van Bruno Latour helpt ons dit duidelijker te begrijpen. In plaats van alleen mensen als actoren met autonomie te beschouwen, beschouwt ANT ook niet-menselijke entiteiten, zoals AI, als autonoom bestaande entiteiten die netwerken vormen en invloed uitoefenen. Dit stelt ons in staat om de wederzijdse afhankelijkheid van deze twee kernactoren te erkennen. Kortom, de implicaties van het ANT-perspectief zijn dat we rekening moeten houden met checks and balances bij het ontwikkelen van systemen die resoneren met AI. Dit stelt ons in staat om te ontsnappen aan het risico, zoals te zien is in het optimistische manifest van tech-investeerder Marc Andreessen, om de mensheid te beschouwen als een passieve ontvanger van technologische ontwikkelingen, en om de vrije evolutionaire ontwikkeling van AI te bevorderen.

Van films als Ready Player One en Tron tot de ideeën van het metavers van vandaag, we vieren de rijke en realistische manier waarop alles wat we ervaren in immersieve omgevingen in digitale ruimtes kan worden gerealiseerd. Maar zelfs in deze toekomstbeelden van technologie blijft het menselijk lichaam zo bekend en oninteressant dat het vaak stopt bij het beeld van een mens die in een alledaagse kamer zit, en alleen maar naar een scherm kijkt dat door een apparaat op zijn hoofd wordt gedragen. Misschien is het juist de omgeving waarin het menselijk lichaam, dat relatief weinig aandacht krijgt vanwege de opwinding over technologische vooruitgang, zich bevindt, de belangrijkste kans om het realistische succes van technologiebedrijven te ondersteunen. De wederzijdse afhankelijkheid tussen mens en technologie is heel duidelijk. We hebben een verschuiving nodig van een perspectief dat gecentreerd is op evolutie die naar beneden gaat, naar een perspectief van wederzijdse afhankelijkheid die van onderaf naar boven gaat, waar de mensheid het belangrijkste middel van verandering is.

Referenties

AI-strijd bemoeilijkt de licentiestrijd tussen TikTok en Universal Music

Verklaring over AI-risico

Het Darwinistische argument om je zorgen te maken over AI⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠