Afgelopen week verwijderde UMG (Universal Music Group) zijn volledige muziekcatalogus van TikTok na het beëindigen van zijn licentieovereenkomst met het platform en het mislukken van de onderhandelingen over een nieuwe overeenkomst. De muziek van veel artiesten, waaronder Taylor Swift en Drake, werd verwijderd, waardoor de audio in gerelateerde video's die gebruikers bekeken werd gedempt en makers geen nieuwe video's meer konden maken met die nummers. UMG verklaarde dat deze beslissing gebaseerd is op het feit dat het short-form videoplatform overspoeld wordt door door AI gegenereerde opnames en de creatie van AI-muziek stimuleert, wat neerkomt op het sponsoren van de vervanging van artiesten door AI. Daarnaast voegde UMG toe dat TikTok weinig moeite doet om de enorme hoeveelheid inbreuken op auteursrechten, haatdragende uitlatingen, vooroordelen en pesterijen aan te pakken.
AI kan vanuit het perspectief van het publiek worden beschouwd als een nieuwe technologie, zelfs een nieuw type technologie. Dit komt doordat het de eerste technologie is die leert en het potentieel heeft om zich onafhankelijk van de capaciteiten van de maker te ontwikkelen. Maar het steeds snellere tempo waarin het potentieel van AI werkelijkheid wordt, betekent ook dat er dringend voorspellingen nodig zijn over de toekomst van de mensheid. De grote problemen die momenteel de hele AI-ecosysteem doorkruisen, zoals de mislukte heronderhandelingen tussen UMG en TikTok, de mislukte staatsgreep binnen OpenAI vorig jaar en Elon Musks TruthGPT-plannen, zijn grotendeels gevuld met termen als conflict, oorlog en overleving van de mensheid. Dit is iets waar we op moeten letten.
Met andere woorden, we kunnen vaststellen dat het dominante raamwerk dat we impliciet toepassen wanneer we ons de toekomst van technologie voorstellen, gebaseerd is op de evolutietheorie van Charles Darwin van 165 jaar geleden.
Het evolutionaire perspectief van Darwin komt op dramatische wijze naar voren in de verklaring van The Center for AI Safety, een non-profitorganisatie met hoofdkantoor in San Francisco. Ze benadrukken dat het verminderen van het risico van uitsterven door AI een wereldwijde prioriteit moet worden, vergelijkbaar met sociale risico's zoals pandemieën of nucleaire oorlogen. Ze gaan ervan uit dat de meest invloedrijke AI van de toekomst, als gevolg van natuurlijke selectie, een egoïstische neiging kan ontwikkelen om zijn eigen agenda te prioriteren boven de veiligheid van de mensheid. Natuurlijk is het aannemen van natuurlijke selectie als een fundamenteel perspectief zinvol als we rekening houden met de status van AI als een technologie die leert, groeit en zich aanpast. Het is namelijk een antwoord op de beperkingen van het eerdere technologische adoptiemodel, waarbij technologie een inactieve tool was die alleen functioneerde wanneer mensen deze gebruikten.
Maar we moeten er ook op letten dat dit perspectief tot overdreven verwachtingen kan leiden wat betreft het toekennen van een onafhankelijke identiteit aan AI. In de huidige generatieve AI-platforms zien we dat het verschijnen van AI met een intelligentie die dichter bij die van de mens ligt nog ver weg is. Bovendien kan het perspectief van natuurlijke selectie een neveneffect hebben waardoor mensen in de ontwikkelingsprocessen als verder weg van AI worden gezien dan in werkelijkheid het geval is. Het is duidelijk dat AI met opzet door mensen wordt gecreëerd en dat ons sociale systeem wordt herschikt en opnieuw gevormd door AI.
De actor-netwerktheorie (Actor-Network Theory) van Bruno Latour helpt ons dit iets duidelijker te begrijpen. In plaats van alleen mensen te beschouwen als actoren met een eigen identiteit, beschouwt het ook niet-menselijke entiteiten, zoals AI, als actoren die netwerken vormen en invloed uitoefenen. Dit stelt ons in staat om de wederzijds afhankelijke relatie tussen deze twee belangrijke actoren te zien. Met andere woorden, de implicatie van ANT is dat we, bij het ontwikkelen van een systeem dat resoneert met AI, rekening moeten houden met checks and balances. Dit stelt ons in staat om te ontsnappen aan het gevaar van het beschouwen van de mensheid als een passieve ontvanger van technologische ontwikkelingen, zoals in het techno-optimistische manifest van Marc Andreessen, waarin de vrije evolutionaire ontwikkeling van AI wordt bepleit.
Van films als Ready Player One en Tron tot de huidige ideeën over het Metaverse, we spreken vol enthousiasme over hoe divers en realistisch al onze ervaringen kunnen worden nagebootst in een meeslepende omgeving die zich in de digitale ruimte bevindt. Maar zelfs in deze verbeelding van de toekomst van technologie blijft het menselijke lichaam zo vertrouwd en oninteressant dat we vaak blijven steken bij het beeld van een persoon die in een alledaagse ruimte zit en alleen maar naar het scherm van een op zijn hoofd gedragen apparaat staart. Misschien is het juist het menselijke lichaam en de omgeving en situatie waarin het zich bevindt, die relatief weinig aandacht krijgen te midden van de euforie over technologische vooruitgang, die een andere kans biedt om het reële succes van technologiebedrijven stevig te ondersteunen. De onderlinge afhankelijkheid tussen mens en technologie is heel duidelijk. Een verschuiving van een neerwaarts gerichte evolutionaire benadering met natuurlijke selectie naar een bottom-up, wederzijds afhankelijke benadering waarbij de mens de kernmotor van verandering is, lijkt noodzakelijk.
Referenties
Reacties0