Een onderzoek dat vorig jaar juli werd gepubliceerd, heeft aangetoond dat het concept van vergetelheid, dat in ons leven vaak negatief wordt beschouwd, een belangrijke bijdrage kan leveren aan het verbeteren van de leercapaciteit van kunstmatige intelligentie. Dit daagt niet alleen onze traditionele opvattingen over leren en geheugen uit, maar biedt ook een uniek perspectief op hoe AI van invloed kan zijn op onze fysieke en cognitieve omgeving. Kunstmatige neurale netwerken, die de meeste geavanceerde AI-systemen van vandaag de dag aandrijven, weerspiegelen het complexe neuronale netwerk van de menselijke hersenen. Deze systemen beginnen met het verwerken van informatie op een schijnbaar willekeurige manier, maar door middel van leren worden ze geoptimaliseerd om de stroom van gegevens te verbeteren, waardoor hun prestaties en begrip toenemen.

Maar dit vereist van nature veel rekenkracht, wat betekent dat als er halverwege aanpassingen nodig zijn, het hele proces opnieuw moet worden gestart, wat resulteert in inefficiëntie en een onvermijdelijke relatie. De benadering van selectief vergeten, die in dit onderzoek naar voren kwam, heeft echter aangetoond dat het wissen van belangrijke eerdere informatie tijdens het leerproces het vermogen van de computer om rekenkracht efficiënt te gebruiken verbetert. Dit heeft bevestigd dat vergeten geen defect is, maar een functie die efficiëntie en aanpassingsvermogen bevordert.

Onze lichamen in het digitale tijdperk worden steeds meer verbonden met technologie, van draagbare apparaten die onze gezondheid monitoren tot smartphones die onze cognitieve vaardigheden uitbreiden. We leven door onze smartphones, met te veel informatie. De kans om de momenten van iemands leven te observeren wordt 'content' genoemd, en we krijgen het recht en de kans om veel van de dingen van een individu op digitale platforms vast te leggen.

Maar we zijn ons er tegelijkertijd van bewust dat al die oneindig geregistreerde persoonlijke informatie, die we niet willen wissen, een last kan zijn en sporen die niet kunnen worden gewist, waardoor we een nieuw geheugensysteem moeten creëren. Deze constante stroom van informatie biedt ongekende toegang tot kennis, maar is ook een uitdaging voor ons mentaal en fysiek welzijn. Daarom kan het concept van vergeten een belangrijke maatstaf zijn voor het beheren van deze digitale overbelasting en het prioriteren en verwerken van de enorme hoeveelheid gegevens die we dagelijks tegenkomen.

Vanuit neurologisch perspectief is het algemene wetenschappelijke standpunt dat vergeten een gebrek is in ons geheugensysteem. Voor neurowetenschappers was vergeten iets om met alle middelen tegen te vechten. Maar vanuit het perspectief van neurobiologie en informatica is vergeten niet alleen een normaal proces, maar ook gunstig voor onze cognitieve vaardigheden, creativiteit, emotioneel welzijn en sociale gezondheid.

Filosoof Kang Sin-ju beweert in zijn boek 'Vergeten en Vrijheid' dat vergeten niet als een vorm van zwakzinnigheid of eenvoudige geheugenstoornissen moet worden opgevat. Integendeel, hij beweert dat vergeten een vorm van actieve kracht is die transcendedereert voor de mens die in het verleden wil blijven, met een betekenis van intense strijd. Vanuit zijn perspectief wordt vergeten niet als verlies gezien, maar als een noodzakelijk proces voor geluk, hoop en het leven in het heden. De mens is zo koppig egocentrisch dat hij alleen maar de kans krijgt om met de ander in contact te komen door een fase van leegte te doorlopen. Daarom kan vergeten volgens zijn argument een andere vorm van robuuste gezondheid zijn, en dit leert ons meer dan we denken.

Naarmate AI meer wordt geïntegreerd in ons dagelijks leven, zullen we onze relatie met ons lichaam vanuit verschillende perspectieven herzien. De overeenkomsten tussen de efficiëntie van vergeten in AI-systemen en de voordelen voor menselijke cognitie zijn een ander proces om de subtiele manieren te begrijpen waarop technologie ons fysieke en mentale landschap herschikt. In het wetenschappelijke veld van het creëren van AI heeft de acceptatie van de paradox van vergeten tot een revolutie in het innovatieproces geleid die we voorheen niet zagen. Hoe kunnen we dan de paradox van vergeten toepassen op ons lichaam dat ons het concept, de rol en het begrip van vergeten heeft geleverd? De vraag is gerechtvaardigd.

Referenties

Verbetering van de taalplasticiteit via pretraining met actief vergeten

Selectief vergeten kan AI helpen beter te leren

Vergeten en Vrijheid⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠