“It’s a flex to spend 12 hours in the office and post about it online. But it’s also a flex to spend five hours a day at the gym and to let everyone on Instagram and TikTok know.”

"Het is een flex om 12 uur op kantoor door te brengen en er online over te posten. Maar het is ook een flex om vijf uur per dag in de sportschool te trainen en iedereen op Instagram en TikTok op de hoogte te houden."

Dit is een citaat van een interviewer die deelnam aan een etnografisch project gericht op Amerikaanse en Nigeriaanse jongeren, gericht op het begrijpen van de internetcultuur van Generatie Z voor bedrijven in de Social Tech-sector.

Het delen van je werk op sociale media is een flex...

De coronapandemie en de daaropvolgende versnelling van vrijwillig vertrek van de werkplek hebben veel mensen die alleen van hun salaris afhankelijk waren de vraag gesteld naar de ‘veranderde betekenis van werk’. In Nederland was er ook een tijd waarin er een overvloed was aan succesvolle mentoren die YouTube-kanalen vulden met het sleutelwoord ‘een miljoen euro per maand verdienen’.

Maar de vraag die ons toen echt belangrijk leek te zijn,

• Het gaat er niet om of je meer kunt verdienen door te werken, maar

(herziening van wederkerigheid die de toewijding aan het werk ondersteunt, een nieuwe manier om werk betekenisvol te maken)

• Kun je de voorwaarden voor het leven dat je wilt binnen de tijd creëren? Dit was de vraag die we ons toen stelden.

(De vrijheid om levensvoorwaarden te creëren, niet vrijheid van werk, maar een nieuwe manier om je eigen leven te definiëren)

Dit is een verschuiving in de criteria met betrekking tot de vrijheid van werk, de centrale rol die werk in het leven speelde is misschien wel tot een punt van afname gebracht dat er geen behoefte meer is om werk-levenbalans te claimenHet leek erop dat dat het geval was.

De premisse van het bovengenoemde project van etnografen met betrekking tot deze Anti-work theory was als volgt:

• Waarom moeten we aannemen dat alle werk inherent betekenisvol is?
• Omdat het geworteld is in de brede ideologieën en instituties die sociale theoretici de ‘arbeidsmaatschappij’ noemen.
• Filosoof Andre Gorz, 1980, mensen die weinig of geen werk doen, handelen in strijd met het belang van de collectieve macht en zijn daarom niet gekwalificeerd om lid te worden van de gemeenschap.

De volgende veranderingen in de trend zijn vastgesteld door veldonderzoek.

• Veel jongeren beginnen te twijfelen aan traditionele instituten zoals gezin en overheid.
• Ze definiëren zichzelf als Soro Soke-generatie (generatie van openhartige toespraak).
• Voor de generatie van hun ouders was openhartige toespraak een teken van onbeleefdheid, maar technologie maakt het mogelijk.
• ‘Voedsel’ en ‘gezondheid’ waren belangrijke criteria voor toegang tot een ‘goed leven’, en dit omvatte vaak het weinig of niet werken, maar wel goed eten en er goed uitzien.

Verandering in de focus op de vraag wat een goed leven is.

Natuurlijk zijn deze onderzoeksresultaten mogelijk beperkt tot een deel van de jongeren in de VS en Nigeria. Maar aan de andere kant lijken ze tegelijk sterk op de MZ-werknemers die we in de media, zoals nieuwsberichten en YouTube-inhoud, gewend zijn te zien. Daarom wilde ik ze delen.

Misschien is deze inhoud een goede reden om voor de komende Dag van de Arbeid vragen te stellen aan jezelf en aan je collega's.

“Leven we nu goed?”

Bron:
Jobs Not To Be Done: Anti-Work Theory and the Resilience of Mutual Aid⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠