“Het is een flex om 12 uur op kantoor door te brengen en er online over te posten. Maar het is ook een flex om vijf uur per dag in de sportschool door te brengen en dat aan iedereen op Instagram en TikTok te laten weten.”
"사무실에서 12시간을 내고 온라인에 포스팅하는 건 플렉스죠. 하지만 하루에 5시간씩 헬스장에서 운동하고 인스타그램과 틱톡의 모든 이에게 알리는 것도 플렉스죠."
Dit is een opmerking van een interviewer die deelnam aan een etnografisch project voor bedrijven in de Social Tech-sector, gericht op tieners in de Verenigde Staten en Nigeria om de internetcultuur van Generatie Z te begrijpen.
Het delen van je werk op sociale media is dus een flex...
De pandemie en de daaropvolgende versnelling van vrijwillig vertrek uit de arbeidsmarkt hebben veel mensen die afhankelijk waren van een salaris doen nadenken over ‘de veranderde betekenis van werk’. In Zuid-Korea was er een periode waarin enkele succesvolle mentoren YouTube-kanalen vulden met de zoekterm ‘10 miljoen won per maand verdienen’.
Maar de vraag die voor ons echt belangrijk werd in die tijd was:
- Niet: ‘Kan ik er meer mee verdienen?’ maar
(Herbeoordeling van de wederkerigheid die de toewijding aan het werk ondersteunde, een nieuwe manier om werk zinvol te maken)
- ‘Kan ik de omstandigheden voor het leven creëren dat ik wil binnen de tijd die ik heb?’
(Niet de vrijheid van werk, maar de vrijheid om de voorwaarden van het leven te scheppen, een nieuwe manier om je eigen leven te definiëren)
Dit betekende een verandering in het criterium van vrijheid van werk,het feit dat het gewicht van werk, dat een centrale rol speelde in het leven, mogelijk zozeer was verminderd dat er geen noodzaak meer was om ‘work-life balance’ te roepen leek het.
De aanname van het bovengenoemde project van etnografen met betrekking tot de Anti-work theorie was als volgt.
- Waarom moeten we aannemen dat al het werk inherent zinvol is?
- Omdat het geworteld is in een brede reeks ideeën en instellingen die door sociale theoretici ‘de samenleving van arbeid’ worden genoemd.
- Filosoof André Gorz, 1980, iemand die weinig of geen werk doet, handelt in strijd met het belang van de gemeenschappelijke inspanning, en is dus niet gekwalificeerd om lid van de gemeenschap te zijn.
De volgende verschuivingen in trends werden vastgesteld tijdens het veldwerk.
- Veel jongeren beginnen te twijfelen aan traditionele instellingen zoals gezinnen en overheden.
- Zij definiëren zichzelf als de Soro Soke-generatie (generatie van openhartige spraak).
- Voor de generatie van hun ouders was openhartige spraak een teken van onbeleefdheid, maar technologie maakt het mogelijk.
- ‘Voeding’ en ‘gezondheid’ werden belangrijke criteria voor het bereiken van een ‘goed leven’, vaak gecombineerd met weinig of geen werk doen, maar toch goed eten en er goed uitzien.
De verschuiving van de nadruk naar de vraag wat een ‘goed leven’ is.
Natuurlijk zijn de resultaten van dit onderzoek mogelijk beperkt tot een deel van de jongeren in de Verenigde Staten en Nigeria. Maar aan de andere kant lijkt het ook sterk op de beelden van MZ-werknemers die we regelmatig zien in de media, zoals kranten en YouTube-content, dus we delen het graag.
Misschien is deze inhoud een goede reden om voor de komende Arbeidsdag vragen te stellen aan jezelf en je collega's.
“Leven we nu wel goed?”
Reacties0