De oprichter van FTX, de op twee na grootste cryptocurrency-beurs ter wereld, plaatste op 14 november, een weekend na het indienen van een faillissementsaanvraag, 'What' op zijn Twitter-account. Vervolgens voegde hij in de uren tot maandag letter voor letter toe: 'H', 'A', 'P', 'P', 'E', 'N', 'E', 'D'. Sommige investeerders reageerden er lacherig op, een poging om uit te leggen 'wat er gebeurd is', een speelse houding die zelfs na de faillissementsaankondiging bleef bestaan. Het is echter belangrijk om op te merken dat dit een enorm contrast vormt met de angst en wanhoop die de 1 miljoen schuldeisers ervaren, aangezien de gerelateerde schulden oplopen tot 66 biljoen gewonnen.
Hoe moeten we deze tegenstrijdige en luchtige houding ten aanzien van 'geld' interpreteren, terwijl een onbekend aantal mensen hun waardevolle, tastbare geld in de virtuele wereld heeft geïnvesteerd, wat in feite neerkomt op een gift? Door deze gebeurtenis moeten we de vraag stellen: 'Wat is de relatie van onze huidige generatie met verloren geld?'
Volgens een rapport uit 2017 van het IT-consultancybureau Cognizant is de grootste bron van voortdurende stress voor Amerikanen in de digitale economie 'financiële onzekerheid', zelfs boven gezondheid, werk en angst voor terrorisme. In het bijzonder wordt erop gewezen dat deze angst voortkomt uit het verlies van controle over geld dat wordt gebruikt voor investeringen waarbij de waarde niet snel kan worden bevestigd, zoals pensioenen, verzekeringen en huizen kopen, oftewel 'slow money'.
Na de pandemie die twee jaar lang tot economische verwoesting leidde, kunnen we, gelet op recente fenomenen zoals 'quiet quitting' (stil ontslag) waarbij mensen zich beperken tot de minimale vereisten op hun werk, 'N-jobbers', 'personal branding', 'FIRE' (Financial Independence, Retire Early) en zelfs overmatige investeringen in crypto en aandelen, alsmede de 'yeongkkeoljok' (mensen die met een maximale lening een huis kopen), aannemen dat de huidige financiële onzekerheid minstens even hoog, zo niet hoger is dan die in de Verenigde Staten destijds.
Bovenal is het 'banken' die de verantwoordelijkheid en rol hebben om deze chronische angst actief aan te pakken. Banken zijn het best geplaatst om mensen te helpen een gezondere relatie met geld te ontwikkelen dankzij hun ongeëvenaarde toegang tot financiële gegevens van klanten en hun expertise op dit gebied. Bovendien bevinden ze zich in een uitstekende positie om tijdens dit proces winst te maken.
Nederlandse financiële holdings hebben echter hun ongenoegen geuit over hun eigen positie als schaduw van de agressieve investeringen en het succes van BigTech- en Fintech-bedrijven in het ontwikkelen van financiële platformen. Hoewel er naar verwachting een actieve deelname van traditionele financiële instellingen aan de 'platform-oorlog' zal zijn, te beginnen met de recente discussies over versoepeling van de financiële regelgeving, zijn er ook veel meningen dat er meer overwegingen nodig zijn om het verschil in technologische capaciteit en gebruikersinterface en -ervaring (UI/UX) ten opzichte van bestaande concurrenten te overwinnen.
Daarom ligt de kans voor traditionele banken bij hun toekomstige investeringen in digitale financiële platformen in het zoeken naar manieren om klanten een meer gepersonaliseerde ervaring met 'slow money' te bieden. Met andere woorden, banken moeten 'zekerheid' als maatstaf voor technologische investeringen beschouwen, en wel om de volgende redenen.
Ten eerste kunnen ze de ontwikkeling van budgettaire vaardigheden ondersteunen. De elektronische betalingen, die zijn begonnen met VISA en zijn geëvolueerd naar superapps zoals Tikkie, hebben zich altijd gericht op de 'mobiliteit van geld'. Deze gemakkelijke en snelle betalingen hebben ons echter het gevoel voor onze consumptie laten verliezen dat nodig is voor budgetbeheer. Door te zien hoe snel geld in een bepaalde periode verdwijnt, hebben we in ons dagelijks leven geleerd de waarde en betekenis van financiële planning te begrijpen. Filosofen noemden dit 'ingebedde kennis'. Banken hebben de kans om deze zintuiglijke ervaring van consumptie, die verbonden is met budgetbeheer, te bieden door middel van klanteneducatie die zowel online als offline wordt aangeboden, en daarbij de fysieke symboliek van financiële stabiliteit te benadrukken.
Ten tweede kunnen ze voorspellingsscenario's aanbieden. Mensen ervaren enorme stress bij onzekerheid, maar herstellen sneller hun gevoel van zekerheid wanneer ze de voorwaarden begrijpen waaronder een bepaalde situatie zich voordoet en wanneer ze kunnen voorspellen hoe die situatie zich zal ontwikkelen. Banken kunnen, hoewel ze de toekomst niet kunnen voorspellen, wel richtlijnen en scenario's aanbieden die mensen helpen hun financiële situatie te beoordelen en daarop gebaseerde plannen te maken.
Ten derde kunnen ze hun traditionele rol als permanente opslagplaats benadrukken. Persistentie verwijst naar de connectiviteit van temporele stabiliteit. Banken bestaan al heel lang en hebben veel ups en downs meegemaakt, waardoor ze hebben bewezen dat ze bestand zijn tegen elke verandering of crisis. In de 'strijd der digitale financiële platformen' zouden ze zich af moeten vragen hoe ze deze veerkracht en volharding, uniek voor banken, aan hun klanten kunnen laten zien.
“Ik heb meer littekens dan vlees.” Een deelnemer aan een onderzoek die ik tijdens de pandemie sprak, beschreef het dagelijkse leven waarin onzekerheid en financiële angst toenamen door de enorme werkloosheid en de enorme druk van de overheid op kleine bedrijven met een metafoor van botten en vlees. Is hun angst na twee jaar afgenomen? Misschien is dit wel het perfecte moment voor traditionele banken om, door zelf hun waarde te bevestigen, de aanwijzingen voor een gedifferentieerde strategie voor investeringen in digitale financiële platformen te concretiseren, waarbij 'zekerheid' als maatstaf wordt gehanteerd.
*Dit artikel is de originele versie van de inhoud gepubliceerd in degepubliceerde column in de krant Electron in november 2022.
Referenties
Reacties0