Over vragen die bedrijven na de coronapandemie nodig hebben

Laten we eerst deze video bekijken.

Every COVID-19 commercial is exactly the same

https://youtu.be/vM3J9jDoaTA

Dit is een video met tientallen commercials die bedrijven tijdens de coronapandemie hebben gemaakt.

En hier zijn de herhaaldelijke elementen die daarin worden gezien.

• Vergelijkbare pianomuziek
• onzekere tijden
• mensen
• families
• thuis
• we zijn er voor je
• samen

Op het eerste gezicht zou je kunnen concluderen dat alle reclamemakers vergelijkbare ideeën hebben.

Maar als je de reacties bekijkt, kun je verschillende perspectieven op bedrijfsreclame door de jaren heen zien.

Een duidelijk voorbeeld is woede en ongemak.

Sommige reacties komen van mensen in de marketing die hun bezorgdheid over de sector uitspreken,

terwijl anderen suggereren dat deze advertenties niet voor consumenten zijn, maar voor de investeerders van bedrijven.

Er is zelfs een reactie van iemand die de video bekeek voor inspiratie voor een advertentietekst voor een plaatselijk ziekenhuis die morgen moest worden ingeleverd.

Waarom deze reacties?

Stel je voor dat een voormalige collega die voor een merkbedrijf werkt, je een kennis introduceert die een klein reclamebureau runt.

Tijdens het diner praat de man voor je charmant en vriendelijk om een ​​goede band met je op te bouwen, maar je voelt je niet op je gemak. Dat komt omdat je de achtergrond en de omstandigheden van deze ontmoeting ziet, en de doelen van iedereen die erbij betrokken is.

Mensen reageren op intenties.

En openlijke intenties beïnvloeden de relatie met iemand sneller dan je denkt. De Kinderencyclopedie van Naver definieert intenties (intention, 意圖) als 'een besluit om een ​​bepaalde actie uit te voeren met als doel een bepaald doel te bereiken wanneer de juiste gelegenheid zich voordoet'. De intentie van bedrijven om winst te maken, die achter de ernstige muziek en de warme glimlachen in de commercials verborgen zit. Reageren mensen daar niet in eerste instantie op?

Natuurlijk is de reden van bestaan ​​van bedrijven winst maken, dus het is vanzelfsprekend dat hun eigen intenties moeten worden nageleefd. Maar ik wil erop wijzen dat er een verschil is in waar ze de verbinding met klanten proberen te maken.

De situatie van de ander bekijken vs. vanuit de situatie van de ander bekijken

Toen ik een paar jaar geleden als spreker op een conferentie over reclameprijzen aanwezig was, gaf ik het volgende voorbeeld in verband met bovenstaande. Het verschil tussen 'empathie' en 'medelijden' zoals de Tibetaanse geestelijke leider de Dalai Lama het beschrijft.

"Als we tijdens het lopen iemand zien die onder een grote steen ligt, denken we 'het moet zo pijn doen', dat is 'empathie'. En als we daar niet bij blijven, maar een hendel gaan zoeken om de steen van hun borst te verwijderen, of mensen erbij gaan halen en zeggen 'er ligt iemand onder een steen, help!' en zo hulp gaan zoeken, dan is dat 'medelijden'."

Het gaat er in wezen om of je na het begrijpen van de situatie ook actie onderneemt.

En toen kwam de vraag: "Is dat dan geen CSR (Corporate Social Responsibility, maatschappelijk verantwoord ondernemen)? Moet je het niet in een reclame- of servicegerichte context bespreken, maar vanuit een marketingperspectief?"

Ik voel me eigenlijk wel verbonden met die opvatting, die bedrijven over de pijn van mensen hebben.

En om dezelfde reden begrijp ik ook de reacties van mensen die de commercials hebben gezien. Als bedrijven de pijn van mensen observeren als toeschouwers, dan is het misschien heel natuurlijk dat klanten bedrijven zien als objecten die alleen maar consumptie van hen willen.

In 2015 organiseerde P&G's SK II, samen met Google, Beauty Bound Asia, een toernooi om in elf Aziatische steden de tweede Michelle Phan (een eerste generatie beauty YouTuber) te vinden. Ik werkte toen als creative director voor een reclamebureau en was verantwoordelijk voor de wereldwijde content en was tijdens de paar maanden durende organisatie van de evenementen ter plaatse.

https://youtu.be/IkWlnNiIPJ8?si=VCJYR7xtdmVmQqcN

Tijdens mijn werk met de jury van bekende beauty creators en hun interviews, en tijdens het lezen van de reacties van mensen op de inhoud van hun kanalen, ontdekte ik wat de reden is dat deze mensen als influencers groeien en worden erkend.

'Ik ervaar de worstelingen die ik heb, doe onderzoek naar die worstelingen en deel er informatie over.'

Ze begonnen met hun eigen worstelingen als consument en trokken geleidelijk aan mensen aan die met dezelfde problemen kampen. Mensen die hun video's bekeken, voelden zich dankbaar en de merken en producten die deze beauty creators lancerden, brachten de kijkers op natuurlijke wijze naar een positie van consument. (Bijvoorbeeld Crave Beauty van Leah Yoo)https://kravebeauty.co.kr/company/location.html

Angst van mensen, omhelzen of observeren?

Anthony Fauci, directeur van het National Institute of Allergy and Infectious Diseases (NIAID), zei: "We bepalen niet wanneer de tijd verstrijkt, maar het virus." De situatie is nog steeds aan de gang en zelfs nadat de situatie zich heeft gestabiliseerd, is het moeilijk te voorspellen wanneer we opnieuw geconfronteerd zullen worden met een onbekende en duistere situatie die veroorzaakt wordt door een nieuw virus.

Sommigen hebben familie verloren of hun baan verloren, terwijl anderen slechts een paar maanden geen inkomsten en uitgaven hadden en hun leven niet zo veel is veranderd. Bedrijven zijn failliet gegaan, maar er zijn ook bedrijven die meer groei hebben gekend dan voorheen. Net als de financiële crisis van 2008 is de verandering die is begonnen met de lock-down en de daaruit voortvloeiende afname van de consumptie, geen duidelijk externe factor, maar een interne factor, die moeilijk te beschrijven is als een duidelijke schade voor iedereen. Dit betekent dat het voor bedrijven waarschijnlijk moeilijker wordt om betrouwbare lange termijn marktvoorspellingen of strategische planningen te doen.

Mensen in mijn directe omgeving maakten zich zorgen over hun eigen machteloosheid in deze periode, en sommigen zeiden dat ze de grenzen van hun eigen vermogen om te overleven hadden ervaren. Dit leidt tot vragen over zichzelf, hun rol in hun gezin en de betekenis van de mensen om hen heen, familie en vrienden. Deze vragen die je aan jezelf stelt na het ervaren van je eigen beperkingen, kunnen littekens achterlaten die onvoorspelbaar zijn in de manier waarop ze ons bewustzijn en gedrag zullen veranderen.

Met andere woorden, het is moeilijk om de huidige onrust nauwkeurig te definiëren.

Maar we kunnen nadenken over de vragen die nodig zijn om deze onrust te begrijpen en daarin een startpunt te vinden.

'Hwahae', dat informatie over cosmetica biedt, heeft onlangs een omzet van meer dan 10 miljard won gerapporteerd op zijn platform. Hoewel ik weet dat er controverse is over de normen voor chemische samenstellingsanalyse, is de reden waarom dit bedrijf wordt aangevallen door de gevestigde orde en waarom consumenten ervoor kiezen duidelijk.

'Informatieasymmetrie' over chemische producten die we dagelijks gebruiken. De daaruit voortvloeiende onbekende angst. De wens om als vrouw mooi te zijn en de angst voor gezondheidsproblemen voor mezelf en mijn kinderen als toekomstige moeder hebben duidelijk een betekenis toegekend aan de diensten en het bestaan ​​van 'Hwahae'.

Wat is de kern van ons werk? Wat is de angst die onze klanten ervaren in deze situatie, en hoe kunnen we die oplossen met onze diensten en producten?

De bovenstaande vragen zijn misschien niet helemaal correct. Maar het is duidelijk dat de marketingafdeling niet de plek is waar de betekenisloze empathie wordt herhaald die in de advertenties van bedrijven te zien is. Dit zijn vragen die in de R&D-fase nodig zijn en kunnen worden gesteld, de fase waarin services en producten worden gepland en de realiteit van klanten wordt onderzocht.