Moeilijk? Toch moet u kopen.

Over de vragen die bedrijven nodig hebben na corona

Bekijk eerst de onderstaande video.

Every COVID-19 commercial is exactly the same

Dit is een video waarin tientallen commercials zijn verzameld die bedrijven hebben gemaakt tijdens de coronapandemie.

En de volgende elementen worden herhaaldelijk gebruikt in deze reclames.

Vergelijkbare pianomuziek
uncertain times
mensen
families
thuis
we are here for you
samen

Op het eerste gezicht kun je concluderen dat de reclamemakers allemaal vergelijkbare ideeën hebben gehad.

Maar als je de reacties leest, krijg je ook een beeld van de verschillende meningen over bedrijfsreclames in het verleden.

Een van de meest voorkomende reacties is woede en ongemak.

Sommige reacties uiten de teleurstelling van marketeers over de sector,

Er zijn ook meningen dat deze reclames niet bedoeld zijn voor consumenten, maar voor de investeerders van het bedrijf.

Er is zelfs een reactie van iemand die de video bekeek om inspiratie op te doen voor de copywriting die hij voor een reclame in het lokale ziekenhuis moest schrijven, die voor morgen klaar moest zijn.

Waarom deze reacties?

Stel je voor dat een voormalige collega van je, die bij een groot merk werkt, je een junior introduceert die een klein reclamebureau runt.

Tijdens het avondeten maakt de man een nette en vriendelijke indruk en laat hij merken dat hij graag met je wil bevriend raken, maar je voelt je niet helemaal op je gemak. Dit komt omdat de context en de achtergrond van deze bijeenkomst, en de onderliggende motieven van iedereen, duidelijk zijn.

Mensen reageren op intenties.

En een duidelijk getoonde intentie kan de grenzen in een relatie sneller blootleggen dan je zou denken. In de online kinderencyclopedie van Naver wordt 'intentie' (intention, 意圖) gedefinieerd als ' de vastberadenheid om, als de juiste gelegenheid zich voordoet, een bepaalde handeling uit te voeren om een bepaald doel te bereiken’. De intentie van het bedrijf om winst te maken, die niet verborgen kan worden achter de serieuze muziek en de warme glimlach in de reclames. Misschien reageren mensen hier wel het eerst op?

Natuurlijk is het bestaansrecht van een bedrijf winst maken, dus is het logisch dat hun eigen intentie behouden blijft. Maar ik wilde wel benadrukken dat er verschil zit in waar je contact met de klant legt.

De situatie van de ander bekijken vs vanuit de situatie van de ander bekijken

Enkele jaren geleden sprak ik op een conferentie van een reclamefestival en gebruikte ik het volgende voorbeeld in verband met dit onderwerp. Het verschil tussen 'empathie' en 'medelijden' zoals de geestelijke leider van Tibet, de Dalai Lama, het omschrijft.

"Als we op straat een persoon zien die onder een grote steen ligt, dan is 'dat is pijnlijk' denken 'empathie'. En als je daar niet bij stilstaat, maar een breekijzer gaat halen en de steen van zijn borstkas haalt, of roept naar de omstanders: 'er ligt iemand onder een steen, help me!', dan is dat 'medelijden'."

Samengevat, het verschil zit hem in de vraag of er na het begrijpen van de situatie wel of niet actie wordt ondernomen.

En vervolgens kwam de vraag: "Is dat dan niet hetzelfde als CSR (Corporate Social Responsibility, Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen)? Moet dat niet worden besproken vanuit het oogpunt van publiciteit in plaats van vanuit de reclame of service?"

Ik deel eigenlijk deze mening, de mening dat bedrijven de situatie van mensen zien als een maatschappelijke verantwoordelijkheid.

En om dezelfde reden begrijp ik ook de reacties op de eerder genoemde reclames. Het is heel natuurlijk dat klanten bedrijven als objecten zien die alleen maar hun consumentengedrag willen zien, als bedrijven de pijn van mensen op een afstandelijke manier bekijken.

In 2015 werkte ik bij een reclamebureau en was ik verantwoordelijk voor de global content van Beauty Bound Asia, een project van P&G's SK II in samenwerking met Google. Het was een toernooi dat in 11 steden in Azië werd gehouden om de tweede Michelle Phan (de eerste beauty YouTuber) te vinden. Tijdens de paar maanden dat het evenement duurde, was ik ter plaatse betrokken bij het project als creative director.

https://youtu.be/IkWlnNiIPJ8?si=VCJYR7xtdmVmQqcN

Tijdens de interviews met de beroemde beauty creators die in de jury zaten en door het constant volgen van de content van hun kanalen en de reacties daarop, realiseerde ik me waarom ze zo populair en succesvol waren geworden.

'Zij hebben mijn zorgen al eens gehad en zijn de eerste die ze aanpakken en me informatie over het onderwerp geven.'

Ze begonnen als consument met hun eigen zorgen en trokken geleidelijk aan mensen aan met dezelfde zorgen. De kijkers van de video's voelden zich dankbaar, en de merken en producten van deze beauty creators werden vanzelf overgenomen door de kijkers die ook consument werden. (voorbeeld: Krave Beauty van Leah Yu)https://kravebeauty.co.kr/company/location.html

De onrust van mensen, omarmen of observeren?

Anthony Fauci, directeur van het National Institute of Allergy and Infectious Diseases (NIAID), zei: "We bepalen de tijd niet, het virus bepaalt de tijd." De situatie is nog steeds aan de gang en ook na het stabiliseren van de situatie is het moeilijk te voorspellen wanneer we opnieuw worden geconfronteerd met een onbekend en angstaanjagend scenario door een nieuw virus, zoals de huidige.

Sommigen hebben familieleden verloren of hun baan verloren, terwijl anderen zeggen dat er niets is veranderd, behalve dat hun inkomsten en uitgaven een paar maanden stilstonden. Ook bedrijven zijn er die failliet zijn gegaan, maar er zijn er ook die meer zijn gegroeid dan voorheen. Net als bij de financiële crisis van 2008 is het geen duidelijke externe factor, maar een verandering in de reële sector die is ontstaan door lockdowns en de daaruit voortvloeiende daling van de consumentenbestedingen, die niet eenduidig aangeeft dat iedereen eronder heeft geleden. Dit betekent dat het moeilijk wordt om op lange termijn betrouwbare marktvorafschattingen en strategieën te ontwikkelen voor bedrijven.

Mensen in mijn omgeving maakten zich zorgen over hun machteloosheid tijdens deze periode, en sommigen ervoeren de grenzen van hun eigen vermogen om in hun levensonderhoud te voorzien. Dit leidt tot vragen over jezelf, over je rol binnen je gezin en de betekenis van het bestaan van de mensen om je heen, je familie en vrienden. Ik denk dat deze vragen, die je over jezelf stelt na het ervaren van je eigen beperkingen, sporen nalaten die kunnen leiden tot veranderingen in je perceptie van jezelf en je gedrag, maar we weten niet hoe en wanneer dat zal gebeuren.

Met andere woorden,het is moeilijk om de huidige onrust te definiëren.

Maar we kunnen wel nadenken over de vragen die ons kunnen helpen om deze onrust te begrijpen en daar een startpunt te vinden.

De cosmetica-informatieplatform 'Hwahae' (화해) heeft onlangs een omzet van meer dan 10 miljard gewonnen behaald via het platform. Hoewel ik weet dat er discussie is over de normen voor de analyse van chemische stoffen, is het duidelijk waarom dit bedrijf wordt aangevallen door de gevestigde orde en waarom consumenten voor hen kiezen.

De 'informatieasymmetrie' (information asymmetry) over chemische producten die we dagelijks gebruiken. De vage angst die daaruit voortvloeit. De wens van vrouwen om mooi te zijn en de angst van aanstaande moeders voor de gezondheid van zichzelf en hun kinderen, die allemaal bijdragen aan de betekenis van de dienstverlening en het bestaan van 'Hwahae'.

Wat is de essentie van ons werk? Wat zijn de zorgen van onze klanten in deze situatie en hoe kunnen we die met onze diensten en producten oplossen?

De bovenstaande vragen zijn misschien niet perfect. Maar het lijkt duidelijk dat de marketingafdeling niet de plek is waar je hetzelfde soort zinloze en niet-relevante empathie vindt als in de reclames die ik in het begin deelde. Ik denk dat het soort vragen dat je nodig hebt om diensten en producten te ontwikkelen en de werkelijkheid van de klant te onderzoeken tijdens de R&D-fase, vragen zijn die je moet stellen en die je kunt stellen in de R&D-fase.