De Thaise horrorfilm Langjong is gebaseerd op een idee van Na Hong-jin, de regisseur van de film Goseong, die ook als producent aan het project heeft meegewerkt.
De film draait om een jonge vrouw, 'Ming', die wordt geteisterd door boze geesten. Deze geesten zijn de zielen van mensen die onterecht zijn vermoord als gevolg van misdaden die hun voorouders hebben begaan. Na de release ontving de film echter veel negatieve recensies, waarin werd gesteld dat de film onnodig wreed en onaangenaam was. Ook ik bezocht de bioscoop na de release, maar door de manier waarop de film was opgenomen, namelijk met veel schokkerige handheld camera shots in de stijl van een mockumentary, kreeg ik last van hoofdpijn. Uiteindelijk moest ik voor het eerst in mijn leven de film halverwege verlaten.
Maar als ik eerlijk ben, dan was de meest indrukwekkende scène in de film voor mij de scène waarin 'Ming' op kantoor praat met de cameraman en de sjamanen.
De achtergrond van deze scène is een lichte kantoorruimte met witte muren en een vleugje roze door de medewerker-informatieborden. Bovenal is het de onschuldige glimlach van de 20-jarige vrouw die haar eruit laat zien als een gewone, alledaagse jonge vrouw, zoals we die vaak tegenkomen. Juist omdat deze scène bestaat, komt het steeds vreemdere en gewelddadigere gedrag van 'Ming' in de rest van de film nog sterker over.
Deze scène legt ook de basis voor het besef dat de vrouw die voor de camera lacht, iemands geliefde dochter en familielid is. In de rest van de film zien we hoe 'Ming' steeds gewelddadiger wordt. Haar familieleden en verwanten proberen haar dan te kalmeren, vast te houden, maar de talloze boze geesten die haar lichaam bezitten zijn het resultaat van de karma van haar voorouders.
Het doet denken aan een Breaching Experiment
In de sociale psychologie is een Breaching Experiment (of 'Schendingsexperiment') een experiment waarbij de sociale normen en conventies worden overtreden om de onderliggende structuren van sociale interactie bloot te leggen.
Stel je voor dat je 's ochtends koffie gaat halen bij een koffietentje en je staat in de rij te wachten. Opeens dringt er iemand voor en bestelt zijn koffie. Op dat moment worden we ons heel bewust van de sociale regels die we in ons dagelijks leven onbewust volgen. We baseren onze reactie op die regels. Het laat zien dat we sociale wezens zijn, die sterk beïnvloed worden door de omgeving waarin we leven.
Eigenlijk een zwaar thema over het bestaan van een individu
Langjong is voor mij een horrorfilm gebleken, maar de angst komt niet voort uit de situatie met de geesten. Het is meer een film die me deed beseffen dat de mensen die we tegenkomen eigenlijk deel uitmaken van een veel groter geheel van familiebanden die we niet altijd zien.
Conclusie: het is verbazingwekkend dat het leven gewoon doorgaat, dag in dag uit. Maar het deed me ook beseffen dat we een grote verantwoordelijkheid dragen voor onze eigen plek in het hier en nu.
Reacties0