Ik ben interviewer van beroep.

Ik ontvang opdrachten van bedrijven en organisaties om onderwerpen te onderzoeken, mensen te interviewen en hun dagelijkse leven voor een paar weken te observeren. De verzamelde gegevens worden in de vorm van rapporten gepresenteerd en gedeeld in workshops om de 'klant', oftewel de mensen in de 'echte wereld', te helpen begrijpen. Dit zijn taken die vaak worden gevraagd voor dure marketingcampagnes die een jaar duren, of wanneer er al jarenlang veel geld wordt uitgegeven, maar er weinig resultaat of winst is.

De focus op direct contact met mensen maakt dat projecten in deze tijd, met de wereldwijde coronapandemie, trage voortgang boeken of uitgesteld moeten worden. Dit is de reden waarom ik mijn persoonlijke verhaal wil delen, een verhaal over mijn groei vanaf begin 2017, een verhaal gevuld met fouten, domme keuzes, kleine overwinningen en veel hard werken.

Ik moet eerlijk toegeven dat ik altijd bang was om dit verhaal te delen. Ik was me bewust van mijn gebrek aan ervaring, ondanks mijn duidelijke eigen visie. Ik werd belemmerd door de manier waarop de gevestigde sector naar mij keek. Maar om verder te komen, wilde ik mijn persoonlijke strijd met de wereld delen, de verhalen die ik in mijn eentje verwerkte en die ik nooit openlijk kon bespreken.

Zoals altijd weet ik niet waar deze poging me zal brengen. Maar ik ga er toch voor.