Ik interview mensen.

Het is mijn beroep om mensen te interviewen.

Ik ontvang opdrachten van bedrijven of organisaties, bepaal het onderwerp van onderzoek en onderzoek vervolgens gedurende enkele weken het dagelijkse leven van mensen die relevant zijn voor dat onderwerp. De resultaten van mijn onderzoek worden in de vorm van een rapport overgedragen of gedeeld tijdens workshops om de 'klanten' te helpen het 'echte leven' van de mensen te begrijpen. Dit soort werk is vaak nodig voorafgaand aan een marketingcampagne van een jaar die miljarden kost, of in situaties waarbij ondanks jarenlange investeringen verlies wordt geleden of geen effect wordt bereikt. Kortom, het wordt ingezet in uiteenlopende situaties.

Aangezien direct contact met mensen een belangrijk kenmerk van mijn werk is, heeft de huidige situatie met het coronavirus, die de hele wereld lamlegt, geleid tot vertragingen in projecten of het uitstellen ervan. Daarom wil ik bij deze gelegenheid graag mijn eigen persoonlijke groeiverhaal delen, dat ik sinds begin 2017 heb opgedaan, een verhaal vol met vaak onbezonnen acties, diverse mislukkingen en af en toe kleine successen.

Ik moet bekennen dat ik het altijd eng vond om over deze dingen te praten. Ik was me bewust van mijn gebrek aan ervaring, ondanks de duidelijke richting die ik mezelf had gegeven, en ik voelde me geïntimideerd door de blikken van de gevestigde orde in de branche. Toch wilde ik, om verder te kunnen groeien, mijn innerlijke worstelingen die ik in stilte had doorstaan en waarover ik nergens openlijk over sprak, eens uiten.

Zoals altijd weet ik niet waar deze poging me zal brengen. Maar ik ga het gewoon doen.