Luisteren vereist meer dan alleen geluiden registreren. Het betekent ze decoderen, van de meest duidelijke tot de stille en obscure.
Diep luisteren betekent lang genoeg stilstaan bij het onbekende totdat iets naar voren springt als betekenisvol, net zoals het leren van een nieuwe taal het ontwikkelen van gevoeligheid inhoudt voor de woordinteracties en gebaren die een cultuur ritme geven.
In mijn werk is luisteren niet passief. Het kost risico's om echte antwoorden te krijgen. De sleutel voor mij is geweest om te leren hoe ik een insider-outsiderrol kan behouden. Iemands vertrouwen winnen, het ritme van een gesprek volhouden.
Tegelijkertijd in staat zijn om een stap terug te doen om de sonde te interpreteren en te horen wat er niet wordt gezegd. Het meest opwindende deel van het werk is het dynamische element. Als ik de wereld rondreis, ervaar ik keer op keer hoe onze hypothese op zijn kop wordt gezet.
De cruciale factor van het verbindende stuk blijkt een verrassing te zijn, iets wat ik pas identificeer wanneer ik de gegevens opnieuw doorloop en het zie in de context van het geheel. Dit geheel gaat over de hele ervaring van de cultuur.
De mensen die ik ontmoette en de vreemde dingen die terloops werden genoemd. Soms kan één zin alles in een ander licht plaatsen. Mensen bestuderen is geen lineair proces.
Het is vaak wazig, dubbelzinnig en levert trage reacties op, maar ik verlaat het veld altijd met het gevoel dat ik iets waarheidsgetrouws heb gezien. De realiteit van een plek of een fenomeen dringt later tot me door, niet als een flits van inzicht, maar veeleer in het rigoureuze proces van het creëren van betekenis.
Reacties0