Ik ben geen ontwerper of UX-onderzoeker. Ik heb echter wel ervaring in het veld als onderzoeksjournalist en heb me als zodanig ingezet om, door middel van fenomenologische verschuivingen en etnografisch denken inzake bedrijfskundige vraagstukken, een gemeenschappelijke basis te vinden met stakeholders binnen de organisatie. In deze tijd waarin de implementatie van kunstmatige intelligentie in werkzaamheden snel toeneemt, vind ik het belangrijker dan ooit dat dit perspectief en deze houding van begrip voor de mens een strategische plaats innemen binnen bedrijven.
Vandaag wil ik, gebaseerd op de veranderingen die ik in mijn werkomgeving heb waargenomen en de persoonlijke reflecties die ik heb gemaakt om hierop te reageren, enkele observaties delen waar anderen die een vergelijkbare rol vervullen zich mee kunnen identificeren.
1. Niemand wil onze 'strategie'.
Het is misschien een wat overdreven uitspraak, maar het is wel een goede manier om te beginnen als we kijken naar de manier waarop we onze bevindingen overbrengen. Veel stakeholders denken dat zij door hun ervaring en rol in hun eigen werk strategische inzichten bieden. Daarom hebben anderen geen reden om onze inzichten te prioriteren, simpelweg omdat we onderzoekers of wetenschappers zijn. Als we de gesprekken beginnen vanuit de veronderstelling dat onze inzichten, vanwege onze betrokkenheid bij en de resultaten van het onderzoek, voorrang moeten krijgen, kan dat arrogant overkomen en de kans vergroten dat we in het hele project geen invloed kunnen opbouwen of uitoefenen.
Het is beter om je in eerste instantie te focussen op de rol van boodschapper van de emoties van de doelgroep die je wilt begrijpen. Dat leidt tot een meer harmonieuze relatie.
2. De stem van de 'consument' alleen is niet genoeg.
Ik zie de stilte in de vergaderzaal nog steeds voor me, toen ik de resultaten van het onderzoek naar de kernconsument presenteerde ter voorbereiding op de jaarlijkse marketingcampagne. Ik geloofde dat ik de context van het project en de link tussen de vragen over het leven van de doelgroep en de momenten waarop de waarde van het product naar voren kwam, goed had uitgelegd. Maar ik was zo gefocust op het proces dat ik niet goed genoeg had begrepen dat de operationele teams al een basisstrategie en boodschap hadden geformuleerd.
Samengevat:
Hoe streng het onderzoek ook is uitgevoerd en hoe boeiend het proces van het afleiden van inzichten ook is, dat is allemaal niet belangrijk. Als de stakeholders van het project de resultaten niet vanuit hun eigen perspectief kunnen begrijpen, zullen ze er geen empathie voor hebben. Het is onze belangrijkste taak om deze blinde vlek te identificeren.
Hoe kunnen we de resultaten dan wel effectief overbrengen?
1. Help inzichten te internaliseren door middel van verhalen.
Het controleren van de algehele narratieve draad helpt om de verschillen in interpretatie tussen verschillende stakeholders te minimaliseren. Bovendien is het een goede benadering om te bepalen welke vorm van resultaten (zoals video's of foto's) stakeholders kunnen helpen om inzichten te delen met anderen die met hun werk te maken hebben, en deze vervolgens ter beschikking te stellen.
2. Deel de informatie beknopt.
Het is goed om concrete informatie te verstrekken die teams kan helpen om snel inzichten te verwerken en deze inzichten toe te passen in hun werk. Denk aan een eenvoudige visuele diagram of een framework dat helpt bij het definiëren van het ecosysteem van de wereld waarin het onderwerp van het onderzoek zich bevindt, de algemene trends binnen dat ecosysteem en de haalbare kansen die we nu moeten overwegen. Of voeg een korte beschrijving toe van de marktomstandigheden en de functies van concurrerende producten om te bepalen wat de onderscheidende kenmerken van het product zijn. Dit kan ook effectief zijn.
3. Benader de teams op een manier die past bij hun werksituatie.
In plaats van de teams te dwingen om hun workflow te onderbreken en zich aan te passen aan ons proces, kunnen we kijken in welke fase van hun werk ze zich bevinden. We kunnen de prioriteiten, kortetermijn- en langetermijndoelen achterhalen en proberen te begrijpen wat de teams op dit moment kan stimuleren en aandrijven. Vervolgens kunnen we de inzichten opnieuw bekijken en deze opsplitsen in subcategorieën. Zo kunnen we nadenken over welke vorm van resultaten het meest nuttig is voor de stakeholders en of de inzichten dienovereenkomstig kunnen worden geherstructureerd.
Uiteindelijk komt het neer op het beknopt samenvatten van de resultaten en het prioriteren van de directe relevantie in onze suggesties. Dat lijkt de belangrijkste uitdaging te zijn en de essentie van deze taak die we goed moeten doen.
Reacties0