Onderwerp
- #Liefde
- #Relatie
Aangemaakt: 2024-05-22
Aangemaakt: 2024-05-22 10:28
Naarmate je ouder wordt, neemt de kans om zulke magische woorden te gebruiken drastisch af. De reden dat ik ‘magisch’ gebruik, is dat de reactie van de ander vaak een stralende lach was, alsof ze zich afvroegen: ‘Komt dat even onverwacht?’
Een vriend van me die 3 jaar lang een relatie had en over trouwen sprak, wilde van meet af aan snel een hecht gezin stichten. En zo werd ik ongemerkt een soort schoonzoon die in het door haar moeder gereedgemaakte huis woonde en in verschillende situaties aanwezig was. Haar vader reisde het hele land door om huizen te bouwen, en liet haar en haar twee jonge dochters achter. Daarom moest haar moeder lange tijd verzekeringen verkopen om in hun levensonderhoud te voorzien, vertelde ze me.
Was het daarom? Ze hoopte dat ik de ‘afwezigheid van haar vader’ zou compenseren, en gaf me geen ruimte om mijn mening over onze toekomst te geven. Ik hield heel veel van haar en wilde onze band behouden, maar uiteindelijk gingen we uit elkaar.
Maar de vrouwen die ik daarna ontmoette, hadden in veel gevallen te maken gehad met de ‘afwezigheid van hun vader’. Of ik nu onbewust een soortgelijke ‘tekortkoming’ wilde laten compenseren door mijn rol en aanwezigheid, of dat ik een soortgelijke ervaring met mijn vader had, ik voelde me aangetrokken tot vrouwen die in een soortgelijke context opgroeiden en die ook tot mij aangetrokken voelden.
Mijn vraag ‘Mag ik je even vasthouden?’ vroeg altijd om moed. Het was een stapje in de onzekerheid van het begin van een relatie, in plaats van de vraag of het zou blijven duren. Ik wilde nagaan wat de ander van me verwachtte, of ik dat kon accepteren en of ik mezelf, als kind van mijn ouders, in die relatie kon handhaven zonder te veranderen. Ik vroeg het na veel overwegingen en twijfels.
Daarom leek ‘vasthouden’ zoals ouders hun kind omarmen, niet de juiste uitdrukking voor de romantische relatie die ik voor ogen had. In plaats daarvan zag ik in de aarzelende, onhandige poging om even te voelen, een manier om rustig de ademhaling en lichaamswarmte van de ander te ervaren en de start van deze nieuwe relatie kalm te accepteren.
Liefde ontstaat niet zomaar.
Een relatie is een toestand die voortdurend gevuld wordt met momenten die twee mensen samen kiezen.
Schrijfster Mandy Len Catron ‘Verliefd worden is het makkelijke deel’noemde in een TED-talk een sociaal experiment uit 1997 van Arthur Aron, waarin hij zich afvroeg of mensen die elkaar niet kenden, vrienden konden worden. Ze was geïnteresseerd in de lijst met vragen die hij had bedacht om de persoonlijke gedachten en waarden van mensen te onderzoeken, en voerde het experiment zelf uit met een man. En het werkte, schreef ze erover en het werd een viraal succes.
Maar daarna kreeg ze maandenlang, net zo veel als haar artikel beroemd werd, de volgende vraag te horen.
“Gaat het nog steeds goed met jullie?”
Ze concludeerde dat mensen niet zozeer geïnteresseerd zijn in hoe je verliefd wordt, maar hoe je een relatie in stand houdt. En ze sloot haar lezing af met de hoop dat haar eigen, nog steeds lopende relatie, een gelukkig einde zou kennen.
Het begin van een relatie is vaak gepaard met verliefdheid en opwinding. Maar het in stand houden van een relatie gaat over botsingen, gek worden van elkaar, pijn lijden en dan pas de zekerheid en het verlies van jezelf vinden. Dit is een herhaling van dit proces. Misschien is het niet voor niets dat ‘gek worden van liefde’ een zo’n bekend begrip is geworden.
In die zin is ‘Mag ik je even vasthouden?’ vergelijkbaar met een zacht ‘Kom op!’ of ‘Geef niet op!’ In ieder geval, zo zie ik het.
‘Wil je me vasthouden?’ en ‘Mag ik je even vasthouden?’
Ik nodig je uit om je af te vragen welke van deze twee vragen je vandaag aan de persoon naast je zou willen stellen.
Reacties0