Premisse: Jij, als de ene as van de relatie

"Als je geliefd wilt worden, lief je dan.
En gedraag je dan lief.
" Benjamin Franklin

Situatie: "Mag ik je een keer vasthouden?"

Een magische zin waarvan de kans om hem uit te spreken met de leeftijd drastisch afneemt. De reden dat ik "magisch" heb toegevoegd, is dat de reactie van de andere persoon vaak een stralend lachje was met de vraag "Plots?"

Een vriend die ik drie jaar lang zag en met wie ik over trouwen sprak, wilde vanaf het begin snel een gezin stichten. In die zin werd ik al snel een soort schoonzoon in de verschillende situaties waarin we samen waren in het huis dat haar moeder had geregeld. Ze zei dat haar vader met zijn twee jonge dochters en vrouw door het hele land trok om huizen te bouwen. Daarom moest haar moeder lange tijd verzekeringen verkopen om haar twee dochters zelf te onderhouden.

Was het daarom? Ze hoopte dat ik de "afwezigheid van haar vader" zou aanvullen en weigerde me ruimte te geven om mijn mening te geven over onze toekomst. Ik hield veel van haar en wilde haar vasthouden, maar uiteindelijk gingen we uit elkaar.

Maar de mensen met wie ik daarna uitging, hadden in veel gevallen de "afwezigheid van hun vader" meegemaakt. Ik wist niet of ik onbewust de behoefte had om mijn rol en bestaan te bevestigen in een soortgelijke "tekortkoming" (?), maar ik was geïnteresseerd in mensen die een vergelijkbare ervaring hadden in hun relatie met hun vader, en kreeg ook aandacht van hen.

Fenomeen: "Vasthouden" en "vastpakken" betekenen voor mij veel.

Mijn vraag "Mag ik je een keer vasthouden?" vereiste altijd moed. Een stap vooruit in de onzekerheid over de duurzaamheid van de relatie, in plaats van het begin. Om te zien wat de ander van me verwacht of wil, om te kijken of ik dat kan accepteren, of ik niet in elkaar zak tijdens dat proces, maar als kind van mijn ouders met opgeheven hoofd in die relatie kan staan. Dat was de gedachte waar ik lang over had nagedacht.

Daarom zag de "vasthouden" van een ouder die zijn kind omhelst, voor mij niet als een passende uitdrukking toen ik aan een romantische relatie dacht. In plaats daarvan was de poging om rustig vast te pakken, ondanks de verwachting van een ongemakkelijk en ongewoon moment, een signaal om de ademhaling en lichaamswarmte van elkaar te ervaren en samen het begin van deze nieuwe relatie rustig te accepteren.

Gedachte: Misschien begint een goede relatie met een vastberadenheid van je kant

Liefde gebeurt niet zomaar.

Het is een toestand die voortdurend wordt gevuld door momenten die twee mensen kiezen, en dat is wat een relatie is.

Schrijfster Mandy Len Catron schreef in haar ‘Verliefd worden is het makkelijke deel’TED-talk over een sociaal experiment uit 1997 van Dr. Arthur Aron met als doel te onderzoeken of mensen die elkaar voor het eerst ontmoeten vrienden kunnen worden. Ze vertelde dat ze tijdens dit experiment geïnteresseerd was in een lijst met vragen die persoonlijke gedachten en waarden onderzocht. Ze deed het experiment met een man en het werkte. Op basis van haar ervaringen schreef ze een artikel dat enorm viraal ging.

Maar daarna kreeg ze maandenlang veel vragen over de vraag hieronder.

"Ga je nog steeds met hem uit?"

Ze zei dat ze tot de conclusie kwam dat mensen eigenlijk meer geïnteresseerd zijn in "hoe blijf je in een relatie?" dan in "hoe word je verliefd?". Ze sloot haar lezing af met de bekentenis dat ze hoopte dat haar huidige relatie een gelukkig einde zou krijgen.

Het begin van een relatie is in veel gevallen verliefdheid en opwinding. Maar de voortzetting van een relatie is als een herhaling van stoten, waanzin, pijn, het vinden van stabiliteit, het verliezen van je verstand en het proces van het opnieuw verliezen van je verstand. Misschien is er een reden waarom het woord "gek" zo bekend is als het gaat om liefde en huwelijk.

In die zin heeft "Mag ik je een keer vasthouden?" een overeenkomst met de stille versie van "Kom op, kom op!" of "Succes!". Ik beweerde in ieder geval dat het zo was.

"Moet ik je vastpakken?" en "Mag ik je een keer vasthouden?",

Ik stel voor dat je vandaag nadenkt over welke vraag je aan degene die naast je zit moet stellen.