Afgelopen woensdag werd Udio gelanceerd, een AI-muziekgeneratieservice waarmee je muziek kunt maken via tekstprompts en zelfs elementen als zang en songteksten kunt toevoegen. Na een periode van enkele maanden in bètaversie, is de service het resultaat van een team van voormalige Google DeepMind-medewerkers. De service heeft veel aandacht getrokken door een seed funding van $10 miljoen van prominente investeerders en beroemdheden, waaronder muzikanten will.i.am en Common.
Wat opvalt is dat reviewers die de service in preview mochten gebruiken, het eens zijn over de zeer hoge kwaliteit van de gegenereerde AI-muziek, met name in aspecten als de realistische weergave van live optredens en vocale harmonieën. Bovendien wordt er in artikelen vaak gewezen op het vereenvoudigen van muziekproductie, waardoor iedereen componist kan worden. Dit suggereert een mogelijke revolutionaire verandering in de manier waarop muziek in de toekomst wordt geproduceerd en geconsumeerd.
Deze ontwikkeling is een nieuw voorbeeld van de AI-trend waarbij technologie creatieve expressie democratisert en meer mensen toegang geeft tot artistieke creatietools. Maar naast de discussie over de mogelijkheden die voortvloeien uit deze efficiëntie en gebruiksvriendelijke interface, zijn er ook vragen die we moeten overwegen.
Kunnen deze tools de complexe betekenis en emotionele diepgang die menselijke makers in hun werk stoppen, reproduceren? Deze vraag is cruciaal om de potentie en beperkingen van AI in de creatieve industrie van de toekomst te begrijpen.
Musicus HAINBACH laat in zijn YouTube-content How Textures Tell a Story zien hoe elektronische geluiden, afhankelijk van de locatie (een rustig park, een omgeving vol met gras en bomen), een andere betekenis en verhaal kunnen oproepen bij de luisteraar. Voor hem is de Lyra-8 een instrument dat een uniek verhaal kan creëren dat aansluit bij de sensorische en culturele context van het geluid.
De fabrikant Soma beschrijft de Lyra-8 als een 'organische' synthesizer, omdat deze geen traditionele toetsenbordlay-out heeft, maar een capacitief aanraakoppervlak dat reageert op fysieke eigenschappen van de gebruiker, zoals aanraakgevoeligheid, vochtigheid en temperatuur. Dit creëert een meer intieme en fysiek meeslepende omgeving voor de gebruiker, wat de diepgang van de interactie vergroot en het proces van het maken van geluid zeer persoonlijk en explorerend maakt. En dit is een voorbeeld van een rijke en multidimensionale geluidservaring die AI nog niet overtuigend kan reproduceren.
De wereld is al overspoeld met piepjes, beepjes en korte muziekfragmenten. We brengen de meeste tijd door op schermen van monitoren en apparaten, die verzadigd zijn met geluiden die weinig diepgang of contextuele relevantie hebben. Daarom is het nieuws over de lancering van een nieuwe AI-muziekgeneratieservice zowel interessant als zorgwekkend. In essentie moet AI-technologie zoals Udio niet alleen de muzikale vaardigheden van mensen imiteren, maar ook de complexe emotionele en culturele structuren die de menselijke creativiteit ondersteunen, begrijpen en weerspiegelen.
Cultureel antropoloog Michael Powell benadrukt in zijn paper The Sound of Friction dat 'luisteren' een zeer effectieve techniek is om de menselijke ervaring en culturele interactie-elementen te begrijpen. Uit zijn onderzoek kunnen AI-muziekgeneratieservices in de toekomst de volgende inzichten halen:
Ten eerste kan een interactieve feedbacklus geschikt zijn. Door het iteratieve proces van etnografische interviews toe te passen, kan worden overwogen om AI-systemen te integreren die follow-upvragen stellen als reactie op de basistekstinput of de gegenereerde muziek aanpassen en verfijnen op basis van de initiële reactie van de gebruiker.
Ten tweede kan worden geprobeerd om gepersonaliseerde resultaten te leveren door rekening te houden met de emotionele toon en culturele nuances die verband houden met de referentie in de basistekstinput te analyseren.
Ten derde kan worden overwogen om het ontwerp van de AI-systemen uit te breiden met een functie die de geschiedenis van de interacties opslaat, waardoor het systeem, net als een etnograaf die steeds dieper inzicht krijgt tijdens onderzoek, een breder begrip van gebruikersvoorkeuren en culturele nuances kan ontwikkelen.
AI zoals Udio betekent een belangrijke stap voorwaarts in het verbeteren van de toegankelijkheid van muziekcreatie. Maar het roept ook de vraag op hoe we de essentie van creativiteit en de verbinding met de subtiele menselijke ervaringen die muziek kan bieden, kunnen aanvullen. Deze dialoog tussen technologie en traditie, innovatie en diepgang, zal de toekomstige richting van muziek in het digitale tijdperk bepalen. Daarom is het belangrijk om niet alleen na te denken over hoe geluid wordt geproduceerd, maar ook over hoe geluid in onze samenleving wordt waargenomen en gewaardeerd. Dit kan ons helpen om het moment waarop 'menselijke creaties' een dure label worden, enigszins te vertragen.
Referenties
Reacties0