In mei 2020 besloot een consortium van investeerders, waaronder PensionDanmark en PFA, twee van de 50 grootste pensioenfondsen van Europa en voorlopers in impactinvesteringen, meer dan 50 miljoen euro te investeren in het VindØ ('Wind Island') project, 's werelds eerste kunstmatige energie-eiland. Dit project, dat centraal stond in het klimaatactieplan van de Deense regering, zou naar verwachting tegen 2030 een offshore windcapaciteit van 3 GW bereiken en uiteindelijk uitgroeien tot een offshore windpark van 10 GW, wat overeenkomt met 25 conventionele offshore windparken.
Maar nu de tijd voor een nieuwe aanbesteding voor offshore windenergie in Denemarken nadert, heeft PFA, een van de belangrijkste investeerders, nog geen beslissing genomen over verdere investering in het project, geconfronteerd met politieke veranderingen en een neergang in de markt. Saadia Madsbjerg, auteur van 'Making Money Moral', juicht de sterke groei van impactinvesteringen die een positieve maatschappelijke verandering en duurzaamheid nastreven toe, maar wijst erop dat zowel investeerders als bedrijven weinig ervaring hebben in dit domein, wat het beheer van risico's en het creëren van waarde bemoeilijkt.
Natuurlijk is het duidelijk geworden dat klimaatverandering een directe impact heeft op de realiteit. Uit een rapport van het wereldwijde adviesbureau Deloitte, '2023 Waves of Change', onder Gen Z en millennials, blijkt dat 60% van de respondenten angstig is over de klimaatverandering en dat de manier waarop werkgevers hiermee omgaan een belangrijke factor is bij hun overwegingen om van baan te wisselen.
Maar de voorgestelde oplossingen, de gerelateerde investeringsmogelijkheden om maatschappelijke verandering te stimuleren, moeten allereerst zowel individuele investeerders als bedrijven overtuigen van de toekomstige winstgevendheid en de waarde van deze investeringen. Hoe kunnen we deze verwachtingen, die gebaseerd zijn op langzame, abstracte resultaten, bij zowel bedrijven als individuen levend houden?
Ik stel voor om te beginnen met het vaststellen van het feit dat de term 'duurzaamheid' door bedrijven en investeerders verschillend wordt opgevat en gebruikt.
Impactinvesteerders identificeren investeringsmogelijkheden door gebruik te maken van een 'sociale lens' gericht op ondervertegenwoordigde markten, gezondheid en welzijn, onderwijs en technologie, maar individuele investeerders zijn gewoon mensen die kleine stappen zetten om een verschil te makenen niets meer dan dat. Bovendien hebben mensen binnen organisaties en instellingen al lange tijd gesproken over een visueel en algemeen aanvaard begrip van duurzaamheid dat op grote schaal kan worden toegepast via producten en beleid. 'Duurzame waarde', 'duurzaamheidsvoorstellen', 'het bereiken van ware duurzaamheid', 'de impact van duurzaamheid', enzovoort. Maar voor individuen draait het om kleine, persoonlijke acties die hen het gevoel geven 'iets goeds te doen'zoals recycling, plantaardig eten, lokaal kopen en aandacht voor werknemersrechten. Ze praten op een alledaagse, menselijke schaal over deze onderwerpen, maar hebben moeite om de betekenis van deze termen te verduidelijken.
Met andere woorden, er is een groot verschil in de manier waarop bedrijven en individuele investeerders de waarde begrijpen die ze in verschillende domeinen zien. Dit suggereert dat organisaties die echt geïnteresseerd zijn in de impact van grootschalige duurzaamheid, moeten beginnen met het begrijpen van de praktijken en overtuigingen van individuen die deze duurzaamheid in hun dagelijks leven vormgeven. Dat wil zeggen, duurzaamheid wordt op een wereldwijde schaal aangepakt, maar de complexiteit van individuele acties kan alleen begrepen worden op menselijke schaal.
In een publicatie uit 2020 over 'duurzaamheid' merkte kwalitatief onderzoeker Lee Ryan op dat experts weliswaar kunnen spreken over de kloof tussen intentie en gedrag ten aanzien van duurzaamheid, maar dat de individuen die aan het onderzoek deelnamen zich vooral gerechtvaardigd voelden in hun inspanningen om hun kleine wereld een beetje beter te maken. Ze voelden zich klein of schuldig in het licht van het grote verhaal van 'duurzaamheid'. Daarnaast hebben bedrijven de neiging om zich in hun communicatie over duurzaamheid te richten op een lichte en positieve toekomst, terwijl individuen in de realiteit weliswaar optimistisch willen zijn, maar toch een zekere mate van verdriet ervaren bij het vooruitzicht van een sombere toekomst.
We weten al dat de natuurlijke omgeving die onze kinderen zullen erven slechter zal zijn dan die van ons. Daarom is het belangrijk te beseffen dat de slogans van bedrijven die zich richten op optimisme de hoop van individuele investeerders die een bijdrage willen leveren aan de oplossing van de huidige situatie kunnen prikkelen, maar ook het besef dat zelfs de huidige situatie niet gehandhaafd zal kunnen worden. Dit kan leiden tot een complexere en meer kritische houding ten aanzien van gerelateerde investeringen.
Duurzaamheid is een wereldwijde uitdaging. Maar mensen denken tegelijkertijd aan duurzaamheid en niet-duurzaamheid, en gebruiken de term 'duurzaam' niet in hun dagelijkse gesprekken. Ze stellen ook geen vragen over wie of wat duurzaam kan zijn. Daarom is 'levensvatbaarheid' wellicht een meer geschikte term voor het grote publiek en individuele investeerders. We leven om te overleven en mensen hebben voortdurend gedragingen aangenomen en zich aangepast die nodig zijn om te overleven. Dit maakt het een overweging waard.
Met andere woorden, het gaat niet om 'survival of the fittest', maar om de levensvatbaarheid van de fittest.Als investeren een manier is om bij te dragen aan een betere toekomst, dan kan het gebruik van 'levensvatbaarheid' als sleutelwoord voor investeerders en bedrijven om de betrokkenheid van individuen te stimuleren een betere keuze zijn als uitgangspunt voor toekomstige investeringen.
P.S. Sinds wanneer zie ik meer likes dan views op mijn artikelen? Hoewel ik geen populaire artikelen schrijf, vind ik het jammer dat mijn artikelen likes krijgen van mensen die ze niet lezen. Ik zou het op prijs stellen als alleen degenen die de artikelen leuk vinden reageren.
*Dit artikel is de originele versie van een column die op 26 september 2023 verscheen in de elektronische krant E-paper.
Referenties
Reacties0