In mei 2020 besloot een consortium van investeerders, waaronder PensionDanmark, PFA, een van de 50 grootste pensioenfondsen van Europa, en een leider in duurzame impactinvesteringen, om meer dan 50 miljoen euro te investeren in het VindØ ('Wind Island')-project, 's werelds eerste kunstmatige energie-eiland. Het project, een belangrijk onderdeel van het Deense klimaatactieplan, zou tegen 2030 een capaciteit van 3 GW aan offshore windenergie bereiken en uiteindelijk 10 GW aan offshore windenergie leveren, wat overeenkomt met 25 traditionele offshore windparken.

Maar nu de deadline voor de aanbesteding voor offshore windenergie in Denemarken nadert, is PFA, een van de belangrijkste investeerders in het project, terughoudend om zijn toezegging te doen vanwege politieke veranderingen en een neergang in de markt. Saadia Madsbjerg, auteur van Making money moral, merkte op dat de snelle toename van impactinvesteringen, die een betere maatschappelijke verandering nastreven en duurzaamheid bespreken, een positieve ontwikkeling is, maar dat zowel investeerders als bedrijven te weinig ervaring hebben op dit gebied, wat het voor hen moeilijk maakt om risico's te managen en waarde te creëren.

Natuurlijk is het duidelijk geworden dat klimaatverandering al een directe impact heeft op de realiteit. Volgens een rapport van het mondiale adviesbureau Deloitte, '2023 Tides of Change', onder Gen Z en millennials, gaf 60% van de respondenten aan dat ze zich zorgen maken over de verandering van het milieu, en dat de manier waarop bedrijven reageren op deze veranderingen en hun beoordeling daarop een belangrijke factor is in hun besluit om al dan niet in dienst te treden.

Maar de oplossingen die worden voorgesteld om de maatschappelijke verandering te leiden, zijn gerelateerd aan investeringsmogelijkheden die de toekomst van de winstgevendheid en de waarde van die investering moeten kunnen rechtvaardigen voor zowel individuele investeerders als bedrijven.Hoe kunnen we de verwachtingen van zowel bedrijven als individuen op lange termijn in stand houden voor deze trage, abstracte resultaten?

Ik stel voor om te beginnen met het constateren dat de term 'duurzaamheid' door bedrijven en investeerders anders wordt waargenomen en gebruikt.

Impactinvesteerders identificeren investeringskansen door middel van een lens van sociale thema's zoals uitgesloten markten, gezondheid en welzijn, onderwijs en technologie, maar individuele investeerders zijn gewoon mensen die kleine dingen doenom hun steentje bij te dragen. Mensen binnen organisaties en instellingen bespreken dit al lange tijd alsof er een duidelijk en algemeen aanvaard begrip is van duurzaamheid die op grote schaal haalbaar is via producten en beleid,'duurzame waarde', 'duurzaamheidsvoorstel', 'het bereiken van echte duurzaamheid', 'de impact van duurzaamheid', etc. Maar individuen spreken over kleine, persoonlijke acties die hen het gevoel geven dat ze 'iets goeds doen'zoals recyclen, plantaardig eten, lokaal winkelen, werknemersrechten, op een dagelijkse en menselijke schaal, maar ze hebben moeite om de betekenis van de term te verklaren.

Met andere woorden, er is een groot verschil tussen de manier waarop bedrijven en individuele investeerders de waarde begrijpen die ze zien in hun respectievelijke domeinen van idealen en acties. Dit suggereert dat organisaties die werkelijk geïnteresseerd zijn in de impact van duurzaamheid op grote schaal, moeten beginnen met het begrijpen van de gewoonten en overtuigingen van individuen die de haalbare aspecten van die idealen in het dagelijks leven creëren. Met andere woorden, duurzaamheid wordt behandeld op een globale schaal, maar de complexiteit van individuele acties kan alleen worden begrepen op menselijke schaal.

Lee Ryan, een expert in kwalitatief onderzoek, publiceerde in 2020 een studie over 'duurzaamheid' waarin hij opmerkte dat professionals het verschil tussen duurzame intenties en gedrag kunnen onderscheiden, maar dat de individuen die deelnamen aan het onderzoek gewoon het gevoel hadden dat ze hun best deden om hun kleine wereld een beetje beter te maken, en dat ze zich kleiner of schuldig voelden bij het bespreken van het grote discours van 'duurzaamheid'. Bovendien neigen bedrijven ernaar om positieve en optimistische toekomstbeelden te gebruiken bij het bespreken van duurzaamheid in verschillende bedrijfsactiviteiten, maar in werkelijkheid zijn individuen optimistisch, maar ze kijken ook naar een sombere toekomst en ervaren een soort verdriet, wat een contrast vormt met de houding van bedrijven..

We weten al dat de natuurlijke omgeving waarin onze kinderen zullen opgroeien slechter zal zijn dan de onze. Daarom kan de slogan van bedrijven die zich richten op een optimistische tendens individuele investeerders die op zoek zijn naar oplossingen voor de huidige situatie, aanmoedigen en tegelijkertijd een gevoel van wanhoop creëren, namelijk dat zelfs de huidige omstandigheden niet zullen blijven bestaan. Dit kan ertoe leiden dat ze twijfelen over hun investeringsbeslissingen.

Duurzaamheid is een wereldwijde uitdaging. Maar mensen denken tegelijkertijd aan duurzaamheid en niet-duurzaamheid, en ze gebruiken de term 'duurzaam' niet in hun dagelijkse gesprekken. Ze stellen ook geen vragen over wie of wat duurzaam kan zijn. Misschien is 'levensvatbaarheid' een betere term voor het grote publiek en individuele investeerders.We leven om te overleven. Het feit dat de mens voortdurend handelingen heeft aangenomen en zich heeft aangepast om te overleven, maakt dit een waardevolle suggestie.

Met andere woorden, het is niet zozeer 'survival of the fittest', maar de levensvatbaarheid van 'survival of the fittest'.Als investeren een manier is om een ​​betere toekomst te creëren, dan zou het voor investeerders, bedrijven en organisaties een betere keuze kunnen zijn om te beginnen met het investeren in het trefwoord 'levensvatbaarheid' om individuen aan te moedigen om deel te nemen.

P.S. Ik merk dat het aantal likes op mijn posts hoger is dan het aantal views. Ik schrijf niet echt voor een breed publiek, maar ik vind mijn posts te goed om likes te krijgen van mensen die ze niet lezen. Ik hoop dat alleen mensen die van mijn posts houden, een reactie achterlaten.

*Dit artikel is de originele versie van een kolom die op 26 september 2023 in de Koreaanse krant Electronic Times is gepubliceerd.

References

The VindØ consortium

PFA loses faith in its own energy island

Author Talks: Saadia Madsbjerg on making money moral

MZ세대 40% 이상이 기후문제로 이직, 딜로이트 조사

2023 Gen Z and Millennial Survey

Sustainability: Addressing Global Issues At A Human Scale⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠