“Ik heb ongeveer 80 uur besteed aan het toevoegen van woorden als ‘rijkdom’ of ‘pracht’.”
De digitale kunst ‘Ruimteopera Theater, Théâtre D’opéra Spatial’, gemaakt met het generatieve AI-programma ‘MidJourney’ dat tekst omzet in afbeeldingen, won in augustus de prijs op de kunsttentoonstelling in Colorado. Kunstenaars waren woedend, en de maker van het werk beweerde in een interview met een nieuwsorganisatie dat AI-programma's een ‘gereedschap’ zijn voor het creëren van nieuwe kunst, aangezien hij meer dan 900 keer teksttransformaties had uitgevoerd om de toon en stijl te ontwikkelen vanuit een eerste afbeelding van een ‘Victoriaanse vrouw met een ruimtehelm’.
Volgens een rapport van het Oxford Internet Institute van de Universiteit van Oxford uit 2013, gepubliceerd in 2013, waren beroepen die minder snel door AI zouden worden bedreigd, artistieke en creatieve taken zoals tekenen en schrijven. Maar begin deze maand schreef GPT-3 een artikel voor het New York Magazine over de situatie tijdens een presidentsverkiezingsdebat van Donald Trump in 2024, en de generatieve AI-startup Consensus levert binnen enkele seconden, inclusief het aantal citaten, een chronologische lijst van conclusies uit wetenschappelijke papers wereldwijd als antwoord op een vraag van de gebruiker.
In mijn geval beslaat het daadwerkelijke schrijven meestal minder dan de helft van de totale tijd die ik aan een tekst besteed. De rest van de tijd besteed ik aan het lezen om te begrijpen wat ik in de beperkte ruimte kan zeggen, en aan het bepalen van de structuur en de belangrijkste punten van de tekst. Deze voorbeelden laten zien dat bepaalde taken die historisch gezien werden beschouwd als onderdeel van het creatieve proces van de mens, kunnen worden geautomatiseerd, waardoor ik geneigd ben om het argument te accepteren dat creativiteit niet langer het exclusieve kenmerk van de menselijke aard is. Natuurlijk kan iemand zeggen dat menselijke tussenkomst nog steeds absoluut noodzakelijk is, en dat kunstmatige intelligentie alleen maar doet wat hem wordt opgedragen. Maar in een wereld waar technologie sneller en uitgebreider wordt dan ooit, en waar ethiek ontbreekt, heeft zo'n argument weinig betekenis.
Socioloog Kim Mun-jo, emeritus hoogleraar aan de Koreaanse Universiteit, wees erop dat het digitale tijdperk wordt gekenmerkt door pogingen van mensen om hun verlangens te bevredigen, voorbij de fysieke, materiële en normatieve grenzen, en dat de afwijzing van authenticiteit, humanisme en waarheid de richting van de tijd is geworden. Zijn we niet al gewend aan deepfake-porno met gezichten van beroemdheden, nepnieuws op YouTube om views te genereren, en de dwang om nieuws dat de waarheid vertelt te presenteren als een entertainmentprogramma? Bovendien zal de generatieve AI-technologie de democratische cultuur, die zich concretiseert naarmate alles gemakkelijk kan worden vastgelegd en verspreid via smartphones en sociale media, verder versnellen.
Wat zijn dan de aspecten van de menselijke creativiteit die in aanmerking moeten worden genomen om differentiatie in de markt te bereiken? In het bijzonder, waar kunnen creatievelingen in sectoren als kunst of reclame en media die met hun creatieve output concurreren, een concurrentievoordeel vinden ten opzichte van deze generatieve AI-programma's?
Ten eerste moeten we ons concentreren op een rijk perspectief op de echte wereld. Stijl was historisch gezien een uniek kenmerk van kunstenaars. Zelfs als iemand een generatieve AI-programma vraagt om iets te genereren in de stijl van Leonardo da Vinci, betekent dit voor het publiek dat het werk een afgeleid werk is dat is beïnvloed door de stijl van de oorspronkelijke kunstenaar. Het is ook belangrijk om op te merken dat de resultaten van generatieve AI-programma's, zoals de eerder genoemde ‘Ruimteopera’ of ‘Spider-Man uit de Romeinse tijd’ gemaakt met DALL-E, hoewel ze interessant kunnen zijn, een zekere mate van existentiële leegte onthullen vanuit een surrealistische richting.
De consistente en duidelijke eigen stijl van een maker ontspringt aan zijn eigen perspectief op de wereld, en daarom is het nodig om te verwijzen naar het ‘dissonantiekader’ dat van toepassing is in het Metaverse-tijdperk. Dit helpt om zowel de populariteit van omakase, een consumentengedrag dat populair is onder de generatie 2030 en dat niet kan worden verklaard door de traditionele sociologische perspectieven op armoede en ongelijkheid, als de trend van de ‘No Spend Challenge’ te begrijpen. Als we vergrijzing zien als een dissonantie tussen geboorte en overlijden, en polarisatie als een dissonantie tussen groei en verdeling, dan helpt het om intuïtief te begrijpen dat de ‘harmonie’ tussen hen de oplossing dichterbij brengt.
Ten tweede moet er waarde worden gehecht aan het proces. In de wereld van de huidige generatieve AI-technologie, waarbij instructies in tekstvorm worden gegeven, wordt de keuze van de maker wat hij zal schrijven de kerntechnologie. Het tonen van de vaardigheden van de maker in het proces, hoe hij tot het resultaat is gekomen, en de hoeveelheid output tijdens dat proces kan de kern van het concurrentievermogen zijn. Technologiebedrijven in deze sector zullen waarschijnlijk hun eigen taal en systemen ontwikkelen die een meer gedetailleerde controle mogelijk maken bij het schrijven van prompts. Creatievelingen die in de toekomst generatieve AI-programma's zullen gebruiken, of die op de traditionele manier blijven werken, moeten nadenken over manieren om niet alleen de resultaten, maar ook ‘elk productieproces’ te verrijken en te tonen met meer inzicht. Het publiek kan door deze benadering de betekenis die ze hebben waargenomen ontdekken in relatie tot hun eigen leven, wat niet alleen leuk is, maar ook helpt bij het wederzijds valideren en bepalen van de waarde van het ‘resultaat’.
Zelfs in de huidige tijd van neergang in de economie blijft de investering in de commerciële exploitatie van generatieve AI-technologiebedrijven sterk toenemen. De groei van de markt voor digitale camera's en de snelle technologische vooruitgang van smartphone-camera's hebben de zogenaamde expertise van videoproducenten in de reclame- en filmindustrie toegankelijk gemaakt voor het grote publiek. Steeds meer merken investeren in Jasper, dat reclameteksten schrijft, en gebruiken het voor hun interne marketingtaken. En de resultaten van beeldbewerkingsprogramma's zoals Lensa AI vullen al een groot deel van de social-media feeds.
De antropoloog James Leach stelde in zijn boek over de culturele gebruiken en overtuigingen van de Rai-stam aan de noordkust van Papoea-Nieuw-Guinea voor:'Creativiteit bestaat om mensen te controleren, niet dingen.'Uiteindelijk moeten makers niet vergeten dat ze staan op het pad om via hun werk inspiratie en betekenis te geven aan het publiek en zo de emoties en het gedrag van mensen te beïnvloeden.
*Dit artikel is de originele versie van een artikel dat op 27 december 2022 verscheen inde getekende column van de Electronic Times.
Referenties
Reacties0