Google heeft op 3 mei de introductie aangekondigd van de 'passkey'-technologie, die het mogelijk maakt om eenvoudig in te loggen op apps of websites zonder wachtwoord. Wachtwoordgebaseerde authenticatie is al tientallen jaren de standaard, maar vormt een ernstig beveiligingsprobleem omdat hackers wachtwoorden kunnen stelen of gebruikers kunnen misleiden tot het verstrekken van hun wachtwoord via phishing-aanvallen. Het passkey-systeem is ontworpen om authenticatie uit te voeren door toegang te geven tot geëncrypteerde sleutels die zijn opgeslagen op het apparaat via gezichtsherkenning, vingerafdrukken of een schermvergrendelingspersonal identification number (PIN). Dit wordt vaak gezien als een symbool van het 'einde van het wachtwoordtijdperk'.
Maar het feit dat deze technologie in 2021 wordt toegepast op 4,3 miljard Google-gebruikers wereldwijd, heeft meer betekenis dan alleen de vooruitgang in cybersecurity. Het is ook een belangrijke stap in het versnellen van een grootschalige verandering in de perceptie en toepassing van het menselijk lichaam als digitaal authenticatiehulpmiddel. Het integreren van de unieke fysieke kenmerken van een persoon in databeheer is een technologische prestatie, maar het is ook belangrijk om te beseffen dat het fysieke lichaam van een individu een digitaal symbool wordt en de basis legt voor de creatie van een macht die in de realiteit ongebreidelde controle over individuen mogelijk maakt.
In december vorig jaar ging een vrouw in Iran aan het werk in een overdekt pretpark, maar toen een foto van haar zonder hijab op sociale media verscheen, werd het park gesloten en volgde er een onderzoek door het openbaar ministerie. Een verantwoordelijke van een Iraanse overheidsinstantie verklaarde in een interview met de lokale media dat de overheid met behulp van een nationale identiteitsdatabase en gezichtsherkenningstechnologie individuen kan identificeren en boetes kan opleggen of mensen kan arresteren om 'ongepaste en abnormale bewegingen te detecteren'. Stephen Feldstein, een voormalig expert op het gebied van toezicht bij het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, heeft in zijn boek 'The Rise of Digital Repression' na een achtjarige studie van 179 landen vastgesteld dat 61 landen gezichtsherkenningstechnologie gebruiken. Dit aantal is groter dan bij enig ander digitaal bewakingssysteem.
Daarom is het in de toekomst nodig om vragen te stellen over de waarde van toekomstige technologieën die het menselijk lichaam rechtstreeks willen beheersen, vanuit twee perspectieven. Ten eerste, hoe kunnen we de capaciteiten van individuen versterken en uitbreiden? Ten tweede, hoe kan de betekenis van het menselijk lichaam veranderen in de bredere context van een geglobaliseerde, gedigitaliseerde en hyperkapitalistische samenleving?
Paradoxaal genoeg is de 'unieke aard van het menselijk lichaam' de enige maatstaf waarmee we deze vragen kunnen beantwoorden.De zintuiglijke vermogens van het lichaam stellen ons in staat om de wereld op een holistische manier waar te nemen en aanpassingsvermogen en kennis te ontwikkelen door blootstelling aan nieuwe situaties en herhaling van soortgelijke situaties. De uitspraak van filosoof Polanyi, 'We weten meer dan we kunnen zeggen', bevestigt dat menselijke kennis niet alleen onmeetbaar is, maar ook dynamisch en contextueel is, en niet door machines kan worden begrepen.
Mensen ervaren geluk door te beslissen om te lachen in een sombere situatie en verlichten hun angst door te bewegen en te wandelen. Leren via het lichaam biedt intense ervaringen die de verbeelding en cognitie overstijgen en van invloed zijn op de perceptie en houding van mensen. De Amerikaanse robotica-expert Hans Moravec erkende de paradox dat computers mensen kunnen verslaan in schaken of data sneller kunnen analyseren dan de beste wiskundigen, maar dat robots geen tekenen vertonen van het benaderen van de capaciteiten van mensen op het gebied van relatief lage niveaus van 'waarneming' en 'manipulatie met de handen'.
Het menselijk lichaam is voortdurend onderhevig aan de tendens om tot het domein van data te behoren. Zoals Donna Haraway en andere cultuurtheoretici eind jaren negentig al stelden, gaat de cyborgisering van de moderne mens met volle kracht vooruit. Technologie komt steeds dichter bij ons lichaam en onze huid, belooft ons een 'beter mens' te maken, maar maakt ons tegelijkertijd afhankelijk van nieuwe apparaten, waardoor de technologie ongekende toegang krijgt tot ons dagelijks gedrag en onze relaties. Daarom is het belangrijk om beschermende maatregelen te implementeren om de privacy van individuen te beschermen en misbruik van technologie te voorkomen. We moeten ook rekening houden met de potentiële impact van het gebruik van het menselijk lichaam als digitaal authenticatiehulpmiddel, met name het risico dat de autonomie en zelfbeschikking van individuen afneemt.
We leven in een tijdperk waarin we vaak horen en vertellen dat machines en kunstmatige intelligentie de wereld voor altijd zullen veranderen. Maar juist daarom is het belangrijk om te onthouden dat de fysieke implementatie via ons lichaam het moeilijk maakt om menselijke intelligentie te repliceren.
We moeten instinctiever en minder intellectueel zijn en de wereld intrekken om meer te ervaren met ons lichaam en onze zintuigen.Op die manier kunnen we in een steeds digitalere wereld de unieke aard van het menselijk lichaam herkennen en een beter begrip krijgen van ons eigen belang als mens.
*Deze tekst is de originele versie van een artikel dat op 8 mei 2023 is gepubliceerd in de column van de Electronische Nieuws.
Referenties
De kracht van niet denken
Reacties0