6 jaar geleden ging ik naar Japan om onderzoek te doen naar whisky highballs. Op weg van het vliegveld naar mijn accommodatie bezocht ik de kleine winkeltjes die ik onderweg tegenkwam. Er waren veel kleine izakaya's (Japanse informele pubs) en voor minder dan 10 euro kon ik genieten van eenvoudige gefrituurde hapjes en een verfrissende highball.
In de avond bezocht ik drie restaurants en probeerde ik alle soorten highballs op de menukaart te proeven, wat resulteerde in een flinke kater. Gelukkig begreep de hoofdkwartier-afkomstige klant die mij begeleidde het allemaal en was hij coulant.
De volgende dag bezocht ik een distilleerderij waar een grijsaard van een medewerker, dankzij de inspanningen van het hoofdkantoor, een speciale workshop voor mij gaf. De persoon die de workshop leidde, vertelde dat hij zijn hele leven al in de distilleerderij werkte. Daarna at ik een Japanse maaltijd en bezocht ik een 'bar' in de buurt van mijn accommodatie.
Toen ik de deur opende, viel het me op dat er veel klanten van 60 tot 70 jaar waren, wat me een vreemd gevoel gaf. Gezien het tijdstip, rond 19:00 uur, zou mijn moeder in die leeftijd waarschijnlijk aan het koken zijn. Op dat moment kwam er een man van een jaar of 50 binnen, met een opvallende haarstijl en een gitaar op zijn rug. Toen hij zag dat er geen plek meer was, draaide hij zich om en ging weer weg.
Toen zag ik een vrouw van ongeveer 60 jaar in het midden van de zaak zitten. Ze leek net van huis te komen voor een drankje, want ze droeg heel casual kleding en slippers. Ze keek naar het nieuws op de tv aan de muur en nipte rustig van haar whisky.
―――
Japan produceert al sinds de jaren 1920 whisky in eigen land. Het begon toen Masataka Taketsuru (竹鶴政孝), die in het buitenland whisky had gestudeerd, alle aspecten van de lokale distillatiemethoden en -apparatuur noteerde en tekende en terugkeerde naar Japan. Hij ontmoette vervolgens Shinjiro Torii (鳥井信治郎), een zakenman die geïmporteerde wijn verkocht, en samen legden ze de basis voor Japanse whisky.
Om de gewoonte van het drinken van whisky als bijgerecht onder de bevolking te introduceren, produceerde het Japanse whiskybedrijf fotoalbums met Japanse gerechten met whisky en startte het een landelijk netwerk van 1000 franchisebars die zich uitsluitend op whisky richtten. Deze inspanningen hebben geleid tot de opbouw van een rijke ervaring met whisky voor Japanse mensen, een ervaring die ze al van jongs af aan hebben opgedaan. De observaties die ik deed, waren slechts een logisch gevolg van deze achtergrond.
Daarom begon ik de opmerking van een Japanse persoon te begrijpen, die zei dat het verkoopteam in ons land blijkbaar niet veel van whisky afwist.
―――
Tijdens een ander project had ik de kans om te praten met leden van het verkoopteam van ons Koreaanse kantoor. Deze mensen hadden allemaal minstens 13 jaar ervaring in de verkoop van alcoholische dranken. Omdat er een nieuw whiskymerk op de markt kwam, moesten ze de informatiemateriaal en verkoopteksten herzien. Ze deelden hun rijke ervaringen met me over wat de winkeliers binnen een beperkte tijd het meest nodig hadden in termen van productinformatie. Toch kwam ik tot de conclusie dat als er een onoverbrugbare kloof was in het begrip van whisky, dat alleen te wijten was aan het verschil in de manier waarop whisky in het dagelijks leven werd ervaren.
De leden van het verkoopteam vertelden me dat ze whisky al van jongs af aan kenden als een soort 'illegale drank'. Een rijke vriend had een fles in de kast staan die zijn vader had verzameld. In Korea werd de markt voor alcoholische dranken in 1980 geliberaliseerd. Whiskyproductie was ooit een belangrijke industrie, maar vanwege het klimaat en de lage opbrengst aan alcohol na distillatie, verdween de wil om whisky te produceren. Deze achtergrond verschilt van die in Japan. De verkoop die de teamleden hebben gedaan, gebaseerd op de cultuur van het geven van geschenken, werd gezien als een activiteit die meer in de schaduw plaatsvond.
Na het voltooien van mijn onderzoek bezocht ik Osaka Castle, een bekende toeristische attractie.
Ik bewonderde de kersenbloesems rond Osaka Castle en kwam al snel bij het heiligdom van Toyotomi Hideyoshi (豊臣秀吉). Ja, degene die de Imjin-oorlog (임진왜란) begon.
Nadat ik dat had gerealiseerd, ging ik terug en vertrok ik direct naar het vliegveld.
―――
De essentie van een product is uniek.
Maar de betekenis van een product kan sterk verschillen, afhankelijk van het land of de regio.
Door dit verschil te begrijpen en te respecteren bij het betreden van een markt, kunnen we de nuances van de houding, de boodschap en de strategie die we gebruiken in marketing en verkoop, in ons voordeel gebruiken.
Reacties0