Badanie opublikowane w lipcu ubiegłego roku wykazało, że zapominanie, często postrzegane w naszym życiu jako coś negatywnego, może znacząco przyczynić się do poprawy zdolności uczenia się sztucznej inteligencji. Odkrycie to nie tylko kwestionuje nasze tradycyjne spojrzenie na proces uczenia się i zapamiętywania, ale także oferuje unikalną perspektywę na to, jak AI może wpływać na nasze środowisko fizyczne i poznawcze. Sztuczne sieci neuronowe, które stanowią podstawę większości zaawansowanych systemów AI, są inspirowane złożoną siecią neuronów w ludzkim mózgu. Te systemy rozpoczynają przetwarzanie informacji w sposób pozornie losowy, a następnie uczą się ulepszać przepływ danych, co prowadzi do poprawy wydajności i zrozumienia.
Jednakże, ze względu na wysokie zapotrzebowanie na zasoby obliczeniowe, w przypadku konieczności dostosowania w trakcie procesu, konieczne jest ponowne uruchomienie całego procesu, co wiąże się z pewną nieefektywnością. Jednakże, podejście oparte na selektywnym zapominaniu, ujawnione w tym badaniu, pozwala na efektywniejsze wykorzystanie ogólnej mocy obliczeniowej poprzez usuwanie wcześniej kluczowych informacji w trakcie procesu uczenia się. W ten sposób zapominanie zostaje uznane nie za wadę, ale za funkcję zwiększającą wydajność i zdolność adaptacji.
W erze cyfrowej nasze ciała są coraz bardziej połączone z technologią – od urządzeń ubieralnych monitorujących stan zdrowia po smartfony rozszerzające nasze zdolności poznawcze. Przez smartfony widzimy zbyt wiele. Szansa na obserwowanie czyjegoś życia staje się treścią, a my zyskujemy prawo i możliwość rejestrowania wielu swoich aspektów w platformach cyfrowych.
Jednakże, ogromna ilość zarejestrowanych informacji o jednostkach może stać się obciążeniem lub nieusuwalnymi śladami, które chcemy wymazać, co z kolei prowadzi do budowania nowych systemów pamięci. Zdajemy sobie sprawę z tego, że nieustanny strumień informacji zapewnia bezprecedensowy dostęp do wiedzy, ale jednocześnie stanowi wyzwanie dla naszego dobrostanu psychicznego i fizycznego. W związku z tym, koncepcja zapominania może stanowić kluczowy element w zarządzaniu tym cyfrowym przeciążeniem, umożliwiając priorytetyzację i przetwarzanie ogromnej ilości danych, z którymi mamy do czynienia każdego dnia.
Z perspektywy neuronauki, zapominanie jest powszechnie postrzegane jako wada naszego systemu pamięci. Dla neuronaukowców zapominanie było jedynie celem, z którym należało walczyć. Jednakże, z punktu widzenia neurobiologii i informatyki, zapominanie jest nie tylko procesem normalnym, ale także korzystnym dla naszych zdolności poznawczych, kreatywności, dobrostanu emocjonalnego i zdrowia społecznego.
Filozof Kang Shin-ju w swojej książce „Zapomnienie i wolność” argumentuje, że zapominanie nie powinno być rozumiane jako stan otępienia czy zwykłe pogorszenie pamięci. Twierdzi, że zapominanie jest raczej rodzajem aktywnej siły transcendencji dla ludzi skłonnych do pozostawania w przeszłości, mającą znaczenie w kontekście zaciętej walki. Z jego perspektywy, zapomnienie jest interpretowane nie jako strata, ale jako niezbędny proces do osiągnięcia szczęścia, nadziei i życia w teraźniejszości. Ludzie są istotami wyjątkowo egocentrycznymi, dlatego też, aby móc spotkać się z innymi, muszą przejść przez fazę opróżnienia. W związku z tym, jego teza, że zapominanie może być formą silnego zdrowia, ujawnia znacznie więcej, niż mogłoby się wydawać.
Wraz z integracją AI w życiu codziennym, coraz częściej będziemy musieli ponownie rozważyć naszą relację z własnym ciałem pod różnymi względami. Podobieństwa między wydajnością zapominania w systemach AI a korzyściami dla ludzkiej kognicji stanowią kolejny etap w rozumieniu subtelnych sposobów, w jakie technologia przekształca nasz krajobraz fizyczny i psychiczny. W dziedzinie nauki tworzącej AI, akceptacja paradoksu zapominania doprowadziła do powstania innowacji, których wcześniej nie było widać. A zatem, w jaki sposób możemy zastosować ten sam paradoks zapominania w przypadku naszego ciała, które zapewniło nam pojęcie i rolę zapominania oraz jego rozumienie? Wydaje się, że pytanie to jest konieczne.
Literatura
Zapomnienie i wolność
Komentarze0