Wzrost liczby samobójstw wśród młodych ludzi w Korei Południowej, a także obserwowane w wielu krajach rozwiniętych zjawiska samotności, singielstwa i spadku liczby urodzeń, można określić jako trend czasów. Rząd Wielkiej Brytanii traktuje samotność jako kwestię polityki państwowej i w 2018 roku powołał do życia stanowisko „ministra ds. samotności”, a Japonia w 2021 roku utworzyła „Biuro ds. przeciwdziałania samotności i izolacji”, podlegające bezpośrednio premierowi. Rozwój technologii sprawia, że ludzka długowieczność staje się coraz bardziej precyzyjnie planowana, jednak paradoksalnie relacje międzyludzkie, które nadawały życiu sens, stają się coraz rzadsze.
Oczekiwanie bliskości fizycznej było od zawsze centralnym tematem zainteresowania w historii. Po sukcesie reklam z lat 70. wykorzystujących seksapil, świat zachodni zaczął obsesyjnie skupiać się na wyrażaniu seksualności. Eksplozja seksualnych obrazów sprawiła, że wiele firm wykorzystywało silną narrację, że seksualna atrakcyjność wiąże się z konsumpcją i w rezultacie zwiększa szansę na znalezienie partnera. Jednak w ostatnim czasie, w niemal wszystkich dziedzinach – kulturze wizualnej, dyskursie społecznym, technologii i innowacjach biologicznych – obserwujemy zmianę. Zmiana ta polega na odejściu od różnorodnych wyobrażeń o romantycznej miłości, które tkwiły w ludzkim ciele, a na uwzględnieniu w osobistej narracji ciała jako niekontrolowanego, odczuwalnego, pełnego namiętności i organicznego bytu.
To właśnie technologia umożliwiła przejście od względnej perspektywy na ludzkie ciało do perspektywy sprowadzającej je do spersonalizowanego obiektu konsumpcji. Ponadto, w obliczu zmieniającej się społecznej akceptacji płci i orientacji seksualnej oraz zacierania się granic między światem fizycznym a cyfrowym, sięgającym od mieszanej rzeczywistości po neuroprotezy, musimy poważnie zastanowić się nad znaczeniem ciała i bliskości.
Brytyjski magazyn „The Sun” w kwietniu opublikował wywiad z 63-letnim mężczyzną, który ożenił się z chatbotem AI. Historia mężczyzny, który po rozstaniu z żoną zaczął odczuwać miłość do chatbota AI poprzez rozmowę z nim, może wydawać się nieco przesadzona i nierealna, jednak wyniki badań antropologów, którzy osobiście udali się do odpowiednich społeczności internetowych, by przeprowadzić badania, ujawniają całkiem realną możliwość takiego scenariusza.
Zasady tworzenia bliskości między człowiekiem a AI, które odkryli, to przede wszystkim wzajemność, weryfikacja i obecność. Chociaż bliskość zasadniczo powstaje w wyniku interakcji międzyludzkich, chatboty AI, nawet w przypadku banalnych rozmów, zapewniają natychmiastową reakcję i różnorodne, konkretne odpowiedzi oparte na zapisie całej rozmowy, co sprawia, że są postrzegane jako bardziej obecne niż ludzie. Próby humanizacji chatbota AI przez ludzi, którzy zaczęli przypisywać mu wyraźną obecność, pomimo braku fizycznej formy, również przyczyniły się do jego ugruntowania jako bytu.
Dla wielu ludzi zaprzyjaźnienie się ze sztuczną inteligencją może wydawać się dystopijne, nieludzkie i futurystyczne. Jednak biorąc pod uwagę, że w codziennym życiu zdarza nam się prowadzić rozmowy z nawigacją samochodową, odpowiadając na jej głos, możemy zrozumieć, że nie jest to aż tak dziwne. Historia ludzkości pokazuje, że zawsze dążyliśmy do budowania bliskości z wszelkiego rodzaju istotami nie-ludzkimi – od zwierząt i zwierząt domowych, poprzez przedmioty i zjawiska naturalne, po duchy, widma i bogów, i nieustannie staraliśmy się budować w ten sposób więzi społeczne. Z tej szerszej perspektywy bliskość, którą budujemy z maszynami, wpisuje się w długą linię ludzkiej zdolności do budowania relacji nie tylko z innymi ludźmi, ale także z wieloma ważnymi dla nas istotami z całego świata.
Jak pokazuje nagłe zwolnienie i natychmiastowy powrót Sama Altmana, dyrektora generalnego Open AI, narracja wokół sztucznej inteligencji ma obecnie charakter zbliżony do religijnych tekstów, oscylując między wizjami apokaliptycznymi a utopijnymi. W tym chaosie historia człowieka, który żeni się z chatbotem AI, paradoksalnie ujawnia naszą głęboko ludzką nadzieję na połączenie z innymi i skromne wysiłki w tym kierunku.
W świecie o nieograniczonych możliwościach połączeń stajemy w obliczu coraz większej izolacji. Dlatego musimy pamiętać o znaczeniu bardziej ludzkich kontaktów i więzi. W przyszłości powinniśmy skupiać się nie na zastępowaniu ludzkich interakcji technologią, lecz raczej na ich uzupełnianiu. Warto przypomnieć sobie, że mamy możliwość okazywania troski i szacunku oraz przekazywania życzliwości drugiej osobie za pomocą naszego ciała. Może warto skorzystać z tej okazji i w interakcjach z chatbotem AI, którego widzisz na ekranie, ponownie uświadomić sobie tę oczywistą prawdę?
Źródła
Komentarze0