Rozmawiam z ludźmi.

Moją profesją jest przeprowadzanie wywiadów z ludźmi.

Na zlecenie firm lub organizacji definiuję tematy badań i przez kilka tygodni analizuję codzienne życie ludzi powiązane z tymi tematami. Zebrane dane przedstawiam w formie raportu lub warsztatów, pomagając tym, którzy są nazywani „klientami”, zrozumieć „rzeczywisty świat”. Jest to zadanie, które często pojawia się przed rozpoczęciem rocznych kampanii marketingowych pochłaniających miliardy, ale także w różnych sytuacjach, gdy pomimo wieloletnich i kosztownych działań, nie osiąga się pożądanych efektów lub ponoszone są straty.

Ponieważ bezpośrednie spotkania z ludźmi stanowią kluczowy element mojej pracy, w obecnej sytuacji pandemii koronawirusa, która sparaliżowała cały świat, projekty spowalniają lub są odkładane na później. Z tego powodu postanowiłem w tym czasie podzielić się swoją osobistą historią rozwoju, pełną głównie nierozważnych decyzji, licznych porażek i sporadycznych, niewielkich sukcesów, które przeżyłem od początku 2017 roku.

Muszę przyznać, że dotychczas obawiałem się dzielenia się takimi historiami. Byłem świadomy swoich braków doświadczenia pomimo jasno określonego kierunku działania, a różnorodne reakcje ze strony branży jeszcze bardziej mnie krępowały. Jednakże, aby iść naprzód, chciałem wreszcie opowiedzieć o moich wewnętrznych rozterkach, o których dotychczas milczałem i nie dzieliłem się nimi publicznie.

Jak zawsze, nie wiem, jak daleko zajdzie ta próba. Niemniej jednak, podejmuję to wyzwanie.