Nie jestem projektantem ani badaczem UX. Jestem jednak osobą z doświadczeniem terenowym jako dziennikarz śledczy, dlatego staram się wykorzystać zmiany fenomenologiczne w kwestiach korporacyjnych i myślenie etnograficzne, aby budować konsensus ze stronami zainteresowanymi w organizacji. W dobie gwałtownego wzrostu wykorzystania sztucznej inteligencji w pracy, uważam, że to właśnie w tym momencie, bardziej niż kiedykolwiek wcześniej, istotne jest, aby takie podejście i chęć zrozumienia człowieka zyskały strategiczne miejsce w firmie.

Dziś chciałbym podzielić się obserwacjami, które być może okażą się przydatne dla osób, które w podobny sposób jak ja starają się odnaleźć w swojej roli w pracy, i które opierają się na zmianach, które obserwowałem w środowisku pracy, oraz na przemyśleniach, które towarzyszyły mi w procesie reagowania na te zmiany.

1. Nikt nie chce naszej 'strategii'.

To może być nieco przesadzone stwierdzenie, ale jest to najlepsze możliwe miejsce do rozpoczęcia, jeśli chodzi o rozważenie sposobu i procesu przekazywania odkrytych informacji. Wielu interesariuszy uważa, że ich doświadczenie i rola w pracy dostarczają strategiczne spostrzeżenia. Dlatego nie ma powodu, aby inni traktowali nasze spostrzeżenia jako strategiczne tylko dlatego, że jesteśmy badaczami lub naukowcami. Jeśli więc rozpoczniemy rozmowę od założenia, że nasze spostrzeżenia powinny być traktowane priorytetowo ze względu na udział w badaniu i jego wyniki, może to wydawać się aroganckie, a także może zwiększyć prawdopodobieństwo, że nie uda nam się zbudować wpływu w całym procesie realizacji projektu lub go wywrzeć.

Lepiej skupić się na początkowej roli posłańca, który przekazuje emocje docelowej grupy, co może prowadzić do bardziej harmonijnych relacji.

2. Głos 'konsumenta' nie wystarczy.

Pamiętam ciszę, która zapanowała w sali konferencyjnej, gdy przed rozpoczęciem rocznego planowania kampanii marketingowej zaprezentowaliśmy wyniki badań dotyczące kluczowych konsumentów produktu. Uwierzyłem, że wyjaśniłem kontekst projektu i że pytania dotyczące życia docelowych klientów są powiązane z momentami, w których wartości produktu stają się widoczne. Byłem jednak zbyt pochłonięty procesem, aby do końca zdać sobie sprawę, że zespół ma już zdefiniowaną podstawową orientację projektową i komunikaty.

Podsumowując:

Nie miało znaczenia, jak dokładnie przeprowadzono badanie ani jak interesujące było samo wyprowadzenie spostrzeżeń. Jeśli interesariusze projektu nie są w stanie zrozumieć go z własnej perspektywy, oznacza to, że nie zdobyliśmy ich sympatii, a wykrywanie tej ślepej plamy jest naszym najważniejszym zadaniem.

Jak więc przekazać wyniki w sposób skuteczny?

1. Ułatwiamy internalizację spostrzeżeń za pomocą opowiadania.

Sprawdzenie ogólnej narracji pomaga w znacznym stopniu zminimalizować różnice w interpretacji przez różnych interesariuszy. Dodatkowo, upewnienie się, że wynik, niezależnie od formatu (np. wideo lub zdjęcia), jest pomocny w udostępnianiu spostrzeżeń przez interesariuszy innym osobom z ich zespołu, może być dobrym rozwiązaniem.

2. Skracamy i przekazujemy.

Dobrze jest zapewnić zespółowi konkretne materiały, które pomogą szybko przyswoić spostrzeżenia i zastosować je w pracy. Można rozważyć proste schematy wizualne, ramy, które pomogą zdefiniować ekosystem wokół tematu badania, ogólny przepływ w nim, możliwe okazje do działania. Można również rozważyć dodanie krótkiego opisu sytuacji rynkowej i funkcji produktów konkurencji, aby podkreślić elementy różnicujące produkt.

3. Docieramy do nich w zależności od sytuacji.

Zamiast zmuszać zespół do przerwania swojego przepływu pracy i dostosowania się do naszego procesu, powinniśmy sprawdzić, na jakim etapie pracy się znajduje i spróbować zrozumieć priorytety, krótkoterminowe i długoterminowe cele, aby dowiedzieć się, co może dodać dynamiki i zwiększyć motywację w obecnym postępie. Następnie możemy ponownie przejrzeć spostrzeżenia, podzielić je na podzbiory i zastanowić się, jaka forma wyników będzie najbardziej przydatna dla interesariuszy i czy spostrzeżenia mogą zostać ponownie zorganizowane w ten sposób.

W końcu sprowadza się to do zwięzłego podsumowania wyników i priorytetyzacji natychmiastowej relevancji w propozycjach. To właśnie ta refleksja jest dla nas kluczowa i to właśnie do niej sprowadza się istota tej pracy, w której musimy się wykazać.