ความรับผิดชอบในความสัมพันธ์: ฉันขอโอบกอดเธอได้ไหม?

สมมติฐาน: คุณผู้ซึ่งเป็นแกนหนึ่งของความสัมพันธ์

"หากต้องการให้คนรัก ก็จงรักเถิด
และจงประพฤติตนอย่างน่ารัก"
เบนจามิน แฟรงคลิน

สถานการณ์: “ขอซบหน่อยได้ไหม?”

เมื่ออายุมากขึ้น โอกาสที่จะเอ่ยปากพูดออกมาลดลงอย่างรวดเร็วราวกับเวทมนตร์ คำว่าเวทมนตร์ถูกเพิ่มเข้ามาเพราะปฏิกิริยาของอีกฝ่ายมักเป็นรอยยิ้มสดใสที่แฝงไปด้วยความรู้สึกว่า ‘กะทันหันไปหรือเปล่า’

เพื่อนคนหนึ่งที่คบหากันมา 3 ปี และพูดคุยเรื่องแต่งงานกันนั้น ตั้งแต่แรกก็อยากมีครอบครัวที่อบอุ่นเร็วๆ ด้วยเหตุนี้เอง ในไม่ช้าเขาก็กลายเป็นเหมือนลูกเขยที่ถูกแม่ของเธอบังคับให้เข้ามาอยู่ในบ้านและปรากฏตัวในสถานการณ์ต่างๆ ที่เธอจัดเตรียมไว้ให้ แม่ของเธอบอกว่าพ่อของเธอออกไปทำงานสร้างบ้านทั่วประเทศทิ้งไว้แต่ลูกสาวสองคนและภรรยา ทำให้แม่ของเธอต้องทำงานประกันภัยและอื่นๆ เพื่อหาเงินเลี้ยงลูกสาวทั้งสองคนมาตลอด

เพราะเหตุนี้หรือเปล่า เธอจึงคาดหวังให้เขาเป็นผู้เติมเต็ม ‘ความว่างเปล่าของพ่อ’ และไม่ได้แสดงให้เห็นถึงความผ่อนคลายในการยอมรับความคิดเห็นของเขาในอนาคตที่เราจะสร้างร่วมกัน แม้ว่าจะรักและอยากปกป้องความสัมพันธ์นี้มากแค่ไหน แต่สุดท้ายแล้วเราก็ต้องเลิกรากันไป

แต่หลังจากนั้น ผู้หญิงที่พบเจอส่วนใหญ่กลับเป็นคนที่เคยประสบกับ ‘ความว่างเปล่าของพ่อ’ เช่นกัน ไม่รู้ว่าตัวเขาเองมีความต้องการที่จะยืนยันบทบาทและความสำคัญของตัวเองในเรื่อง ‘ความบกพร่อง’ ที่คล้ายคลึงกันหรือไม่ แต่เขาก็ให้ความสนใจกับผู้หญิงที่เคยประสบกับเรื่องราวที่คล้ายคลึงกันในความสัมพันธ์กับพ่อ และได้รับความสนใจตอบกลับเช่นกัน

ปรากฏการณ์: ‘ซบให้’ กับ ‘ขอซบหน่อย’ นั้นมีความแตกต่างอย่างมากสำหรับเขา

คำถาม ‘ขอซบหน่อยได้ไหม’ ของเขานั้นเต็มไปด้วยความกล้าหาญเสมอ เป็นก้าวเล็กๆ ของเขาเองที่เกิดจากความไม่แน่นอนว่าความสัมพันธ์จะดำเนินต่อไปได้หรือไม่หลังจากเริ่มต้นขึ้นแล้ว เพื่อที่จะยืนยันว่าอีกฝ่ายต้องการหรือคาดหวังอะไรจากเขา และเขาจะสามารถยอมรับสิ่งเหล่านั้นได้หรือไม่ ในกระบวนการนั้น เขาจะยังคงเป็นตัวของตัวเองและลูกของพ่อแม่ที่เข้มแข็งได้หรือไม่ เขาได้ไตร่ตรองและพิจารณามาก่อนที่จะเอ่ยปากพูดออกมา

ดังนั้น ‘ซบให้’ ของพ่อแม่ที่เข้าไปหาลูกจึงไม่ใช่คำพูดที่เหมาะสมสำหรับเขาที่จะนำมาใช้จินตนาการถึงความสัมพันธ์แบบคนรัก ทว่าการลองซบดูอย่างสงบเยือกเย็นแม้จะคาดว่าจะเกิดความรู้สึกแปลกประหลาดและเขินอายก็ตาม ถือเป็นสัญญาณที่แสดงถึงการยอมรับจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ใหม่นี้อย่างสงบและเป็นการยืนยันถึงลมหายใจและอุณหภูมิร่างกายของกันและกัน

ความคิด: บางทีความสัมพันธ์ที่ดีอาจเริ่มต้นจากการเตรียมตัวของตัวเราเอง

ความรักไม่ได้เกิดขึ้นเองโดยธรรมชาติ

มันคือสถานะที่เติมเต็มด้วยช่วงเวลาที่ทั้งสองคนเลือกที่จะอยู่ร่วมกัน นั่นแหละคือความสัมพันธ์

แมนดี เลน คาตรอน นักเขียน‘การตกหลุมรักเป็นเรื่องง่าย’ได้เล่าถึงการบรรยาย TED ของเธอในหัวข้อนี้ว่า เธอให้ความสนใจกับการทดลองทางสังคมในปี 1997 ของดร. อาร์เธอร์ อาโรน ที่มีหัวข้อว่า ‘คนแปลกหน้าจะสามารถสนิทสนมกันได้หรือไม่’ ในการทดลองนั้น มีการนำเสนอรายการคำถามที่ช่วยให้แต่ละคนได้ตรวจสอบความคิดและมุมมองส่วนตัวของตัวเอง เธอจึงได้นำรายการคำถามนั้นไปทำการทดลองกับผู้ชายคนหนึ่ง และได้ผลลัพธ์ที่ดี เธอได้เขียนบทความจากประสบการณ์ของตัวเองและบทความนั้นก็กลายเป็นไวรัลอย่างมาก

แต่หลังจากนั้น เธอก็ได้รับคำถามด้านล่างนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าเป็นเวลาหลายเดือนตามชื่อเสียงของบทความนั้น

“ยังคบกันอยู่หรือเปล่า”

เธอสรุปว่าผู้คนสนใจในเรื่อง ‘วิธีรักษาความสัมพันธ์’ มากกว่า ‘วิธีตกหลุมรัก’ และจบการบรรยายด้วยการสารภาพว่าหวังว่าความสัมพันธ์ของเธอที่ยังคงดำเนินต่อไปจะลงเอยด้วยดี

การเริ่มต้นของความสัมพันธ์นั้นมักเต็มไปด้วยความหลงใหลและตื่นเต้น แต่การรักษาความสัมพันธ์นั้นเปรียบเสมือนการเผชิญหน้า ปะทะกัน ทำให้บ้าคลั่ง ทำให้เจ็บปวด และสุดท้ายก็ยืนยันความมั่นคงและปล่อยวาง เป็นการวนลูปของกระบวนการเหล่านี้ คำว่า ‘บ้าบิ่น’ ซึ่งเป็นคำที่นิยมใช้ในการแสดงออกถึงความรักและการแต่งงานนั้น คงมีเหตุผลที่แท้จริงอยู่เบื้องหลัง

ในแง่นั้น ‘ขอซบหน่อยได้ไหม’ ก็มีความคล้ายคลึงกับ ‘มาเลย! สู้ๆ!’ หรือ ‘เอาให้สุด!’ ในเวอร์ชันที่เงียบสงบและเต็มไปด้วยความตั้งใจอย่างน้อยที่สุดสำหรับเขาก็คืออย่างนั้น

‘ซบให้ไหม?’ กับ ‘ขอซบหน่อยได้ไหม?’

ขอแนะนำให้คุณลองพิจารณาว่าควรเลือกถามคำถามไหนระหว่างสองคำถามนี้กับคนที่อยู่เคียงข้างคุณในวันนี้