Koronavirüs Salgını Sonrası? Aceleci Tahminlerden Çok 3 Önemli Soru

Yerinde araştırma için başlangıç ​​noktası hakkında

Son zamanlarda LinkedIn akışında ‘Koronavirüs salgını sonrasındaki tahminler’ ile ilgili yazılar çok fazla yer kaplıyor.

Ve şimdi bu değişikliklere olan inancı sorgulayan ve öfkeyle karşı çıkan yazılar da ortaya çıkmaya başladı.

Orijinal yazı: https://www.marketingweek.com/everything-change-forever-after-coronavirus/

Bir işletme sahibi olarak, ben de yaşadığımız bu karışıklıkta olup bitenlerin bağlamını anlamak ve buna dayanarak geleceğe hazırlanmak istiyorum. Çok istiyorum. Ancak, gözlem noktası olan insanların günlük yaşamları hızla değişirken, net bir konu alanı belirlemek ve davranış kalıplarını ortaya çıkarmak çok zor görünüyor. Şu an neredeyse savaş halindeyiz.

Yine de arada sırada gelen bir soru.

“Bundan sonra ne olacak?”

Bu soruya cevap vermek için henüz erken ve bilgi eksikliği açıkça ortada olduğundan, en azından bu yazıyı okuyanların kendi ihtiyaç duydukları duruma dair bir fikir edinmelerine yardımcı olmak amacıyla 3 soru önermek istiyorum.

Hazırlanmış bir uygulama planı değil, yön belirleme için bir başlangıç ​​noktası, bunun için doğru sorular. Benzer kaygıları olanlar varsa, kendi işletmelerindeki temel müşterilerine doğrudan sorup konuşmaları, bu konuda iyi bir referans noktası olabilir.

A. Artık yapılamayacak olan davranışlar nelerdir?

Sosyal psikolojide ‘ihlal deneyi’ olarak adlandırılan şey, zaten alışılmış olan duruma ve bağlama kasıtlı olarak meydan okuyan ve rahatsız edici noktalar ekleyerek, bu deneyimin özünü anlama fırsatı sunar.

Koronavirüsün zorunlu kıldığı günlük yaşam değişiklikleri (çalışan çiftlerin çocuklarını kreşe gönderememesi, müşterilerin mağazalara gidip ürünleri elle tutarak alışveriş yapma zevkine kavuşamaması vb.) bize alıştığımız davranış kalıplarının anlamını anlama fırsatı sunuyor. Ayrıca, bunların yerine geçmek için yapılan davranış değişiklikleri, yeni alışkanlıkların oluşmasına yol açabilir ve bu da şirketler açısından gizli fırsatlar bulma olasılığı sunabilir.

B. Müşterilerin yeni olarak önemsediği davranışlar nelerdir?

Bir çöpçü, televizyon haberlerinde insanların sokaklara çok fazla maske attığını söylüyor. Onlar da birinin ailesi olduğundan, tanımadıkları birinin vücut sıvısının bulaşmış olabileceği maskeleri elle toplamaları elbette ki rahatsız edici olabilir. Ve bu durum, koronavirüsün ‘eve götürmek, dışarıdan gelen bir şeye karşı duyulan endişe’yi açıkça ortaya çıkardığını gösteriyor.

Bu, örneğin şirketlerin kendi ürünlerinin üretim yeri, üretim sürecindeki hijyen durumu, lojistik süreci hakkında müşterilerin öncekinden daha fazla ilgilenebileceğini ve inceleyebileceğini öngörerek hazırlıklı olmaları gerektiği anlamına gelebilir.

C. Çevrimiçi deneyimin yeni kapsamı, nereye kadar?

Çevrimiçi eğitime geçilmesinden sonra öğretmenlere yönelik kontrolsüz bir şekilde yapılan eleştiriler, ani artan kullanıcı sayısı nedeniyle sunucuların çökmesiyle ilgili haberler ardı ardına geldi. Bu Koronavirüs salgını, kamu kurumlarına ve şirketlere, mevcut durumun ne kadarını çevrimiçi ortama taşımaları gerektiği, yatırımların hangi kriterlere göre yapılması gerektiği ve anonimliğin olduğu çevrimiçi ortamlarda birbirlerine karşı tutum konusunda etik bir bakış açısı kazandırdı. Bu durum, tıp dünyasında 10 yılı aşkın bir süredir tartışılan çevrimiçi muayene gibi konuların bir sonraki aşaması için de geçerli.

Ayrıca, insanların sıkıcı bir şekilde evde karantina geçirdikleri dönemde Instagram canlı yayınlarını denemeleri, doğum günü kutlamaları gibi etkinlikleri çevrimiçi olarak birlikte yapmaları, mevcut iletişimin kapsamı ve anlamı ile ilgili duvarları kendi kendilerine yıkma fırsatı bulmuş gibi görünüyor. Bu deneyimlerin gelecekte ne kadar ve nasıl daha ileri gideceği çok ilgi çekici.

Özetle, yeni olarak araştırılması ve anlaşılması gereken insanların yaşam alanları çok geniş. En azından benim tek başıma, mevcut durum ve insanların günlük yaşamlarında hızla değişmesine rağmen yavaş yavaş gerçekleşecek olan değişiklikleri anlamak çok zor. Belirli bir şirketin üzerinde düşündüğü konu temel alınarak kapsam daraltılmadığı sürece, bu kafa karışıklığını anlamak, projenin oluşturulmasından önce zor görünüyor.

Dahası, Güney Kore'de insanların koronavirüsle birlikte yaşamaya başladıkları görülüyor. Şimdiye kadar ortaya atılan tahminlere dalıp gitmek yerine, ‘gözümüzün önündeki müşteriye’ günümüzdeki hayatlarını sormak ve ilişkileri daha da güçlendirmek için fırsat yaratmaya odaklanmak daha doğru olmaz mı?