"Bu fikir nasıl?" Yaratıcı yönetmen olarak kaldığım zamanlarda alıştığım bir diyalog parçasıydı ve bu role ulaşana kadar en çok kullandığım sözdü. Ve fikirleri nihai olarak değerlendiren genellikle odada oturan her departmanın başkanı veya karar verici kişidir.

“Benim hissime göre…” Yıllık milyarlarca dolarlık pazarlama bütçesinin harcandığı nihai tasarımları nasıl seçtikleri konusunda ısrarcı sorulara bir küresel markanın C seviyesindeki yöneticisi, mahcup bir şekilde gülerek cevapladı.

‘Fikrin şekli’ diğer markaların kampanya referansları, çevrimiçi yayınlardaki istatistikler ve ürün tüketimiyle ilgili verilerle ekipler tarafından oluşturulabilir. Ancak bu fikre şirketimizin parasını yatırdığımızda istediğimiz sonuca ulaşabilir miyiz diye soran lider için ‘fikrin özüne’ yönelik gerçek veriler mutlaka gereklidir.

İşte o zaman fikri insan olarak varsayıp işlemenin‘Fikir Röportajı’yardımcı olacağı ortaya çıkıyor.

“Sen kimsin ve rolün ne?”
“Markanın ve tüketicinin bakış açısını iyi mi yansıtmışsın?”
“Bu ikisinin gerçekliği senin aracılığınla derinlemesine bağlantılı mı?”
“İddianın dayanağı ne?”
“Dayanağı doğrulayan veriler nerede?”

Geçmişte yaptığım röportajlarda fikir şöyle cevapladı.

“İnsanlar benim neden var olduğumu umursamıyor. Bana hangi kıyafeti giydirecekleri, hangi işi yaptıracakları ile ilgileniyorlar.”