Koronavirüs salgınının üzerinden bir yıldan fazla zaman geçti. Son dönemde yaşanan üçüncü dalgayı da deneyimleyen bizler, "temassız" trendini günlük hayatımızda doğal olarak kabul etmeye başladık ve kafe veya restoranlarda QR koduyla kontrol artık bize yabancı değil.

Ancak çevrimiçi eğitim alanları gibi alanlarda özünü unutmuş tekrarlanan kanıt talepleri ve evlerimize sınırlı kalmış çeşitli ve mükemmel sosyal rol beklentilerinin yükümlülüğü, sadece bir kısmının hikayesi değil, bunun devam ettiğini sürekli olarak görüyoruz. Bu yazıyı yazan ben de, şu anı yaşayan bir birey ve araştırmacı olarak, bu deneyimlenen zamanın ne anlama geldiğini, bugünü nasıl yaşayacağımızı ve nasıl bir gelecek planlayabileceğimizi sorgulayarak geçirdiğim bir yıl.

Aşağıda, uzun vadede bakıldığında, bu dönemde insanların kaybolan 4 temel insani yaşam unsuru yer almaktadır.

• Mekan: Ev dışında tehlikeli ancak ev dışında bir mekana da ihtiyaç duyuluyor.
• Duyular: Daha hassaslaştılar ancak yeterince hissetme şansımız yok.
• Dışarı çıkmak: Amaç sınırlı ancak içerideki niyet daha belirgin.
• İlişki: Muhafaza edilen kişiler ve yöntemler azaldı ancak anlamı derinleşti.

Bunlar, dijital toplumda, şirketlerin iç çalışanları ve hedef aldıkları tüketicilerin günlük yaşamdaki değişimlerini anlayabileceği ve onlara ulaşabileceği dört fırsat olarak değerlendiriliyor.

İlgili en son raporu aşağıdaki bağlantıdan inceleyebilirsiniz.
https://issuu.com/ryanson/docs/helping-people-be-themselves_by_roc