Varsayım: İlişkinin bir eksenisiniz

" Sevilmek istiyorsanız sevin.
Ve sevimli davranın.
" Benjamin Franklin

Durum: "Seni bir kere kucaklayabilir miyim?"

Yaşlandıkça, söylenmesi gereken kelimelerin aniden azalması gibi sihirli bir sözdür. Sihirli olduğunu söylememin nedeni, karşı cinsin tepkisinin çoğunlukla 'Beklenmedik' gibi parlak bir gülümseme olmasıdır.

3 yıl boyunca evlilik hakkında konuşan bir arkadaşım, başından beri mutlu bir aileyi olabildiğince çabuk kurmak istedi. Bu yüzden, bilmeden, onu annesinin hazırladığı evde birlikte geçen çeşitli durumlarda bulunan bir damat gibi görünüyordum. Annesi, iki küçük kızını ve karısını bırakıp ülke çapında ev inşa ederek geçirdiğini söyledi. Bu nedenle, annesi uzun süre sigortacılık gibi işler yaparak iki kızını geçindirmek için kendi başına para kazanmak zorunda kaldı.

Bu yüzden miydi? 'O babanın yokluğunu' dolduran bir rol istedi ve bizim yaratacağımız gelecekte benim fikrimi doğrulamam için zaman vermedi. Çok sevdim ve korumak istediğim bir ilişkiydi ama sonunda ayrıldık.

Ama o zamandan beri karşılaştığım insanların çoğu 'babanın yokluğu'nu yaşamış kişilerdi. Bilmeden, 'Benim rolümü ve varlığımı' benzer bir eksiklik içinde doğrulamak istediğim bir arzu içinde miydim, çünkü babamla olan ilişkimde benzer bir bağlamı yaşamıştım. Benzer bağlamları yaşamış kişilere ilgi duydum ve ilgi gördüm.

Olay: 'Kucaklamak' ve 'Kucaklamak' benim için büyük bir fark yaratıyor.

'Seni bir kere kucaklayabilir miyim?' sorum her zaman cesaret gerektiriyordu. İlişkinin başlangıcından çok devam edebilecek mi belirsizliği hakkında kendimce attığım bir adım. Karşı cinsi bana ne görmek istiyor, ne bekliyor, bunu kabul edebilir miyim, bu süreçte ben çökmez miyim, annemin çocuğu olarak gururla durabilir miyim? Düşünerek ve düşünerek söylediğim bir şeydi.

Bu yüzden kollarını açmış bir ebeveynin çocuğuna yaklaştığı 'Kucaklamak', aşık olduğum ilişkileri düşününce bana uygun bir ifade gibi görünmüyordu. Bunun yerine, yabancı ve garip bir an bekleniyor olsa da, sakin bir şekilde kucaklamak girişimi, en azından birbirimizin nefesini ve vücut ısısını birlikte hissederek bu yeni ilişkinin başlangıcını sakin bir şekilde kabul etmek gibiydi.

Düşünce: İyi ilişkiler kendimden gelen kararlılıkla başlayabilir

Aşk öylece olmaz.

İki kişinin seçimleri ile sürekli olarak doldurulan bir durum, ilişkinin kendisi olabilir.

Yazar Mandy Len Catron,‘Aşık Olmak Kolaydır’başlıklı TED konuşmasında, 1997 yılında Arthur Aron'un, 'Tanışmayan insanların arkadaş olabileceği' başlıklı, bir sosyal deneyi açıkladığı bir makaleye ilgi duyduğunu söyledi. Deneyde sunulan kişisel düşünce ve değerleri doğrulayan soru listeleriyle, o bir adamla doğrudan deney yaptı. Ve işe yaradığını, deneyimini temel alan bir makale yazdığını ve bu makalenin büyük bir viral etki yarattığını söyledi.

Ancak daha sonra, makalesinin şöhretine eşdeğer olarak, aşağıdaki soruyu aylarca sürekli olarak aldığını söyledi.

"Hala çıkıyor musunuz?"

İnsanların aslında nasıl aşık olduklarından ziyade 'nasıl bir ilişkiyi sürdürebileceklerinden' daha çok ilgilendikleri sonucuna vardığını söyledi. Ve hala devam eden ilişkisinin mutlu bir sonla bitmesini umduğunu söyleyerek konuşmasını bitirdi.

İlişkinin başlangıcı çoğu zaman sürükleyici ve heyecan vericidir. Ancak ilişkinin devamı çarpışmak, delirtmek, acı vermesi, sonrasında istikrarı tespit etmek ve aklını kaybetmek, tekrarlayan bir süreç gibidir. Aşk ve evliliği ifade etmek için kullanılan ünlü kelimelerden biri olan 'delilik', bizim için belirli bir gerçekliğe sahip olabilir.

Bu noktada, 'Seni bir kere kucaklayabilir miyim?' sakin bir versiyonu 'Hadi hadi' veya 'Çalış' gibi bir kararlılık ifadesi gibi benzer yönleri vardır. En azından ben öyle iddia ediyorum.

'Kucaklayayım mı?' ve 'Seni bir kere kucaklayabilir miyim?',

Bugün yanınızda olan kişiye, hangisini sormanız gerektiğini düşünmenizi öneriyorum.