- Singletown 2 en Organisatiecultuur: De Kracht van Observatie - 1
- Aan de hand van Singletown 2 wordt organisatiecultuur geobserveerd, en wordt het ideale beeld vergeleken met de realiteit. Ook wordt de nadruk gelegd op het belang van een observerende blik in plaats van het definiëren van cultuur.
Vervolg van deel 1...
Kijken naar 'intern' in plaats van 'extern'
Veel organisaties praten over het verbeteren, veranderen en innoveren van de organisatiecultuur. Maar de meeste bedrijven beperken zich tot een gedeeltelijke aanpak, waarbij ze ervaren consultants uitnodigen om voorbeelden van buitenaf te gebruiken als referentie, alsof er een modelantwoord bestaat. We moeten echter onthouden dat de daadwerkelijke 'praktijk' binnen de organisatie, gebaseerd op de werkplek waar medewerkers met elkaar communiceren en werken aan gezamenlijke doelen, het startpunt is om de huidige organisatiecultuur te begrijpen en na te denken over welke veranderingen hoe kunnen worden aangebracht.
Antropologen beschouwen de volgende elementen als belangrijke onderdelen van cultuur:
- Ruimte als tekst
- Indruksmanagement (Impression management) tussen leden
- Handelingen, conflicten
- Rituele handelingen en symbolen.
Met andere woorden, cultuur wordt gedefinieerd als alle symbolische uitdrukkingen die verband houden met communicatie.
Het kan worden beschouwd als een continu, nooit eindigend proces waarin leden, gebaseerd op ruimte en locatie, hun sociale rol binnen de groep afstemmen op basis van hun onderlinge relaties door middel van verschillende handelingen. Een van de meest toegankelijke voorbeelden hiervan is 'Single's Inferno seizoen 2', dat onlangs populair is geworden.
De 10 knappe mannen en vrouwen die in de poster te zien zijn, staan netjes opgesteld en lachen naar de camera. (Net als de idealistische organisatiecultuur-slogan 'Patiënt eerst'). Maar deze vijf koppels, die met hun ex-partners in de show verschijnen, creëren door samen in dezelfde ruimte te verblijven een dynamiek van nieuwe emoties, wat leidt tot onzekerheid, opwinding en conflicten. Ze zijn zowel degene die deze emoties oproepen als degene die erdoor worden beïnvloed. (Net als de botsing van subculturen binnen een werkomgeving die streven naar verschillende waarden).
De kijkers krijgen via de camera's die overal in het huis zijn geplaatst de kans om de veranderingen tussen de deelnemers in real-time te zien. Door deze observatie kunnen ze hun eigen interpretatie van de verschillende situaties ontwikkelen of proberen de relaties te voorspellen.
Bovendien zijn details als de blik van een ex-vriendin die de 'armband' bekijkt die haar ex-vriend draagt met een nieuwe potentiële partner, of de koppigheid van een ex-vriend die de rol van vader op zich neemt en zijn ex-vriendin wil veranderen met het excuus dat hij altijd al nonchalant is geweest, hints die relevant zijn voor de analyse van symbolen en interacties binnen relaties. Deze details maken deel uit van de sleutels om de organisatiecultuur te ontrafelen, en ze zijn verrassend genoeg allemaal aanwezig in de serie.
Wat zou er gebeuren als een leider binnen een bedrijf die nadenkt over het verbeteren van de organisatiecultuur en leiderschap, net als de kijkers van deze show, zijn aandacht en maatstaven naar binnen richt en begint te observeren?
De organisatiecultuur draait meer om 'wat ik moet doen' dan om 'wat ik kan doen'
Observeren betekent dat je je voortdurend bewust bent van het feit dat je eigen perceptie en de daaruit voortvloeiende beslissingen altijd beperkt kunnen zijn, wat neerkomt op een constante uitdaging voor jezelf als observator.Wanneer een leider medewerkers op deze manier benadert en zelf nagaat wat hij als leider moet doen, zullen medewerkers ook vragen stellen over hun eigen rol en de nodige stappen ondernemen.
Waarom probeert u het vandaag niet eens? Kijk eens of u binnen uw werkplek kunt achterhalen wat de 'stoel voorin' of de 'armband' is die de conflicten tussen interne culturen blootlegt.
Ervin Goffman, De presentatie van het zelf in het dagelijks leven.
Margert Heffernan, "Durf het oneens te zijn."
Henrietta Moore, Ruimte, tekst en geslacht.
Reacties0