Premisse: hou je van jezelf vandaag?

" Van jezelf houden is de romantiek die je hele leven duurt.
" Oscar Wilde

Situatie: een bijeenkomst van alleenstaande mensen in hun dertiger en veertiger jaren die zichzelf omschrijven als single, kinderloos en zonder partner

Naarmate ik meer luisterde, vond ik het vreemd. Je zou denken dat ze allemaal stiekem enorm geïnteresseerd zijn in trouwen en daarom naar deze bijeenkomst zijn gekomen, maar hun eigen gedachten over trouwen waren gebaseerd op de veronderstelling van situaties die uit het huwelijk voortvloeien, en ze presenteerden heel serieus hun standpunt hierover. Er was een man die beweerde dat de patriarchale huwelijkscultuur in Korea het leven van vrouwen in het algemeen beperkte en de rechtvaardigheid van een leven zonder huwelijk verdedigde. Aan de andere kant was er ook een vrouw die op basis van haar eigen jeugd en recente gesprekken met vriendinnen over opvoeding uitlegde waarom ze geen kinderen zou krijgen. De discussie was behoorlijk heftig en de aanwezigen leken het er allemaal mee eens te zijn.

Maar wat ik het meest interessant vond, was het feit dat ze allemaal 'alleenstaand' waren en op dat moment niemand aan het daten waren.

Fenomeen: hoe is trouwen ooit een doel geworden, terwijl het slechts een fase is in een relatie?

Trouwen is iets dat twee mensen samen doen. Dat is tenminste hoe ik het heb gezien en begrepen. Daarom vind ik het belangrijk om te weten met wie je gaat trouwen en wat voor persoon je zelf bent.

Dit is een van de documenten die ik tijdens een onderzoeksproject met de titel 'De verandering van de relatie die we in het AI-tijdperk met ons lichaam hebben' heb voorbereid om de communicatie met de deelnemers aan het onderzoek te vergemakkelijken. Deze tabel laat zien welke doelen en waardenstructuren we in het leven proberen te bereiken via ons lichaam, en deze worden snel gepresenteerd in een beperkte tijd. De tabel dient als een katalysator voor discussie die is gebaseerd op voorbeelden om de ervaringen en inzichten van de deelnemers aan te moedigen. (Opmerking: de onderwerpen die we wilden begrijpen waren onder andere seksuele aantrekkingskracht, veranderingen in de ervaring van veroudering en verval, en de veranderende betekenis van professionaliteit met behulp van lichamelijke zintuigen.)

Ik ben het er in grote lijnen mee eens met deze waarde-structuur die is gebaseerd op de jaren 70, toen 'kuisheid' een belangrijke sociale waarde was. Ik ben altijd al blijven sporten, ik heb sinds mijn twintiger jaren zonnebrandcrème en oogcrème gebruikt en ik heb me altijd ingespannen om mijn eigen kledingstijl te ontwikkelen. Al deze dingen heb ik gedaan met de wens om er aantrekkelijk uit te zien voor de persoon met wie ik in de toekomst zou kunnen daten. Ik heb me ook geconcentreerd op het ontwikkelen van een carrière om erkend te worden in mijn vakgebied. Dit heb ik beschouwd als een investering in financiële stabiliteit om de relatie te onderhouden. Kortom, op het hoogtepunt van al deze inspanningen stond de relatie met iemand met wie ik het leven zou kunnen delen, een 'romantische' relatie die zou blijven bestaan tot mijn oude dag. Ik dacht dat ik op dat moment een eerste ontmoeting zou hebben, dan verkering zou krijgen, dan zou gaan trouwen en dan zou nadenken over het krijgen van kinderen en wanneer dat het beste zou zijn. En ik dacht dat deze gedachte niet alleen van mij was.

Tijdens het onderzoek, en tijdens de gesprekken met de mensen die aanwezig waren bij de bijeenkomst voor singles, merkte ik echter een gemeenschappelijk patroon op.

Hoge verwachtingen en een afstand tot de liefde

Een vrouw die tijdens een ziekenhuisopname in haar eentje miste dat iemand bij haar was, zei dat ze zich tegenwoordig erg eenzaam voelde. Maar ze bleef vastzitten aan haar verwachtingen over een potentiële partner, zoals lengte, uiterlijk, jonger, etc. Ze bleef vasthouden aan een passieve houding waarbij ze hoopte dat iemand haar zou accepteren zoals ze is, zonder dat iemand oprechte belangstelling voor haar zou tonen. Naarmate ze langer alleen was, werden haar romantische idealen sterker, maar ze hield haar mond stijf over de vraag of ze zelf een ideale romantische partner was.

Het huwelijk, geconceptualiseerd, wordt beangstigend

Veel van de reacties van de deelnemers aan het onderzoek op de foto hierboven van twee oudere mensen die elkaar steunen, waren onverwachts negatief, uitend angst voor het huwelijk. Het woord 'trouwen' was niet eens duidelijk vermeld in de instructies. Ik was benieuwd waarom het huwelijk als eerste in hun gedachten opkwam. Waarom praten alleenstaande mannen en vrouwen over de voordelen van een leven zonder huwelijk en gescheiden slaapkamers? Waarom deelden ze ervaringen over hoe ze zich opeens realiseerden dat ze de verkeerde keuze hadden gemaakt toen ze deelnamen aan bijeenkomsten van kinderloze koppels, die voornamelijk door gehuwde koppels werden bezocht? Er zijn al veel artikelen geschreven die dit op een sociaal en politiek niveau analyseren, evenals de meningen van zogenaamde experts. De mening waar ik het meeste mee kon identificeren, was die van een financiële planner.

"Na jarenlang te hebben geluisterd naar de grote en kleine financiële zorgen van mijn klanten, heb ik het gevoel dat jonge mensen tegenwoordig bang zijn voor het huwelijk. Een vage, eindeloze angst dat ik niet voldoen aan de eisen van een ideale huwelijkspartner."

Is dat de reden? Hoewel ze in de realiteit geen relatie hebben, bespreken ze de betekenis van het huwelijk als sociale beperking en sociaal systeem, en leggen ze de nadruk op de kosten van het krijgen en opvoeden van kinderen. In hun argumenten voelde ik een onderliggende twijfel over de oprechtheid van hun gevoelens over liefde en huwelijk. Alsof ze zo graag een relatie willen, dat ze er bang voor zijn om dichterbij te komen.

Gedachte: is het niet de snelste weg om een volwassen persoon te worden in je relatie met jezelf?

Uiteindelijk zoeken we iemand die er voor ons zal zijn. En als we verwachten dat iemand de dingen in ons leven zal aanvullen, is dat dan niet logisch? Maar we moeten ons afvragen: ben ik dan echt iemand met wie die andere persoon graag zou blijven, iemand die hij of zij echt aan zijn of haar zijde wil hebben?

Ik heb in mijn leven een paar mensen ontmoet die zo aantrekkelijk waren van buiten, met een goede opleiding en afkomst. En ik heb geprobeerd om een manier te vinden om met hen te dineren of te praten, zelfs als ik niet hun aandacht kreeg of werd genegeerd, door hen professioneel of persoonlijk te helpen. Ik heb die mogelijkheden altijd kunnen creëren, maar als ik terugkijk op die momenten, vroeg ik me af of ik een persoon was met wie die mensen in die tijd wilden blijven. Ik realiseerde me dat ik niet zover had nagedacht.

Als ik iemand wil, en ik droom en hoop op een relatie met die persoon die tot mijn oude dag zal duren, dan wil ik graag een persoon zijn die dezelfde dromen en hoop kan geven aan die andere persoon. Dat doel was voor mij dus realistischer. Daarom was het enigszins bitterzoet en tegelijkertijd interessant om door dit onderzoek en de bijeenkomst voor singles, die mensen te ontmoeten die kleiner werden in de confrontatie met de realiteit van de liefde en die het huwelijk abstracterden en analyseerden in hun fantasie. Natuurlijk ben ik op dit moment zelf single, dus ik kan niet zomaar arrogant zijn. Toch moeten we eerlijk zijn over onze eigen verlangens en de realiteit waarin we leven.

Vanwege het aantal woorden kunt u de rest van de tekst lezen via de onderstaande link.

https://durumis.com/ko/@ryan-reason/relationship-journey-being-single-or-dink-h41dpk8o