- İlişki Süreci: Bekar veya Çocuksuz Çiftler - 1
- Otuzlu ve kırklı yaşlardaki bekarların, çocuk sahibi olmayan çiftlerin (딩크족) buluşmasında keşfedilen gerçekçi ilişki ve evlilik endişeleri ve özgüven eksikliğini ele alan bir yazı. Kendini tanıma yoluyla ideal ilişkiyi arayanlar için ilgi çekici bir içeri
1. bölümü takiben...
"Eğer Blackpink'ten Jennie, 2 yıl sonra evlilik şartıyla bugün itibariyle çıkmayı teklif etseydi ne yapardınız? Ah, ben evlilik karşıtıyım, başlayamazdım bile, özür dilerim. Böyle mi cevaplardınız? Peki ya oyuncu Park Seo Joon gelip size benzeyen bir kız çocuğu sahibi olmak istediğini belirterek, evlilik şartıyla çıkmayı teklif etseydi ne yapardınız? Ben çocuksuz çift olarak (DINK), çıkamasam. Böyle mi cevaplayabilirdim?"
Yarı şaka, yarı ciddi sorulara onlar uzun süre sadece güldüler.
Evlilik veya çocuk sahibi olma konusunda endişeler, karşımda sevdiğim ve aşık olduğum birinin olduğu zaman, o zaman gelişen ilişki sürecinin içinde, ancak ortaya çıkan göreceli, durumsal sorular değil midir diye düşünüyorum. Elbette, benim bu düşüncem herkes için doğru cevap olmayabilir. Ancak, onların kaybolmuş tepkileri, ilişkinin bir süreci olarak evlilik hakkındaki düşüncemin tamamen yanlış olmadığına dair bir ölçüt oldu. Evlilik yeni bir başlangıç olabilir ancak bir hedef olamaz. Aksine, daha sonra bu farklı dünyada yaşayan kişiyle ben nasıl, ne kadar uyum sağlayarak yaşayacağız, daha gerçekçi bir endişe olmayacak mı?
Eski bir dizi olsa da, 'Aşk Çağı'nın son sahnesinde Son Ye Jin, düşük acısıyla ayrılıp, tekrar bir araya gelen iki insan arasında yeniden doğan çocuğunla oynayan kocasına bakarak şu monoloğu yapıyor. (Elbette, ben evliliği deneyimlemediğim için bundan fazlasını anlatamam. Ancak, yeterince deneyimlemiş gibi hissettiğim anlar sadece an olarak kalırken, ilişkinin belirsiz durumunu sürdürmenin zorlukları ve beklentileri hakkında yeterince ifade edilmiş gibi göründüğü için paylaşıyorum.)
'Acıyla dolu zamanlar da geçti, nadir mutluluk zamanları da geçti, biz buraya kadar geldik. Bazen kavga eder, bazen şiddetli bir nefret duyar, bazen sıkılırız ve çoğu zaman birbirimizi acırız. Zaman geçip geriye baktığımızda, o zamanki ben uykulu bir halde utanmazca mutluydum diyeceğim. Ama benim zamanımın sonu burası olmadığı için, şu anki halimizi mutlu son diye adlandıramam.'
Yorumlar0