Bu, AI tarafından çevrilen bir gönderidir.
İlişkinin Süreci: Bekar veya Çift Çift -2
- tr Writing language: Korece
- •
-
tr
Referans Ülke: tr
Tüm ülkeler
- •
- Hayat
0000-00-00 00:00:00
Dil Seç
Text summarized by durumis AI
- Evliliğin hayatın bir hedefi değil, yeni bir başlangıç olduğunu ve evlilik sonrasında farklı hayatlar yaşamış iki insanın birbirine ne kadar iyi uyum sağlayabileceğinin önemli bir endişe olduğunu düşünüyorum.
- 'Aşk Zamanı' dizisinin son sahnesinde Son Ye Jin'in monoloğu gibi, ilişkiler acı ve mutluluk, kavga ve nefret, sıkıcılık ve acıma döngüsüdür ve bu süreç boyunca biriktirilen zaman sonunda değerli anılar haline gelir.
- Evlilik hayatın yeni bir başlangıcıdır, ancak bu süreç kolay değildir. Farklı hayatlar yaşamış iki insanın birlikte yaşamaya başlaması sürekli bir çaba ve anlayış gerektirir, bunu hatırlamalıyız.
1. bölümün devamı...
"Eğer Blackpink'ten Jennie, 2 yıl sonra evlilik şartıyla bugün itibaren çıkmaya başlasa ne yapardınız? Ben evlilik karşıtıyım, o yüzden hiç başlatamam bile. Üzgünüm. Bu şekilde cevap verir miydiniz? Ya da oyuncu Park Seo-joon gelip sizden bir kız çocuğu doğurmak istediğini ve evlilik şartıyla çıkmaya başlamak istediğini söylese ne yapardınız? Ben çocuk sahibi olmak istemeyen biriyim, o yüzden çıkamıyorum. Bu şekilde cevap verebilir miydiniz?"
Şaka yollu, gerçekçi bir şekilde sorulan sorulara hepsi uzun süre sadece güldüler.
Evlilik veya çocuk sahibi olma konusunda düşünmek, karşınızda sevdiğiniz ve sevdiğiniz biri olduğu zaman, o zaman ilişkide ilerleyen aşamalarda ortaya çıkan göreli, durumsal bir soru değil mi? Elbette benim bu düşüncem herkes için doğru olmayabilir. Ancak onların sözsüz kalmalarının sebebi, ilişkide ilerleyen bir aşama olarak evliliğe dair benim düşüncem tamamen yanlış değilmiş gibi bir izlenim bıraktı. Evlilik yeni bir başlangıç olabilir, ancak bir hedef olamaz. Aksine, daha sonra bu farklı dünyada yaşamış bir insanla nasıl ve ne kadar uyum sağlayarak yaşayacağımız daha gerçekçi bir endişe haline gelmez mi?
Eski bir dizi olsa da "Aşk Zamanı" filminin son sahnesinde, Son Ye-jin, bir çocuğu kaybetmenin acısıyla ayrılıp, tekrar bir araya gelip, yeniden doğmuş bir çocuğun yanında, kocasını izlerken şöyle bir monolog söylüyor. (Elbette ben evlilik deneyimine sahip olmadığım için bundan daha fazlasını anlatamam. Ancak, yeterli deneyime sahipmiş gibi hissettiğim zamanlar bile anlık olarak kalıyor, ilişki diye adlandırılan bilinmeyen durumun devam etmesinin zorluğunu ve beklentilerini yeterince ifade etmiş gibi görünüyor, bu yüzden paylaştım.)
'Acı dolu zamanlar da geçti, nadir görülen mutluluk zamanları da geçti, biz buraya kadar geldik. Bazen kavga ediyoruz, bazen şiddetli bir nefret duyuyoruz, bazen de sıkılıyoruz ve sık sık karşı tarafı acındırıyoruz. Zaman geçip geriye baktığımızda, o zamanın, uyuşukluk içinde olan bir kişinin, utangaç bir şekilde mutlu olduğunu söyleyeceği. Ancak, zamanımın sonu burası değil, bu yüzden şu anki halimizi mutlu son olarak niteleyemem.'
