- İlişkinin Süreci: Bekar veya Çocuksuz Çiftler -2
- Bekar veya çocuksuz çiftlerin evlilik ve çocuk sahibi olma konusundaki endişeleri, ilişki sürecinde doğal olarak ortaya çıkan sorulardır ve evliliğin bir hedef değil, yeni bir başlangıç olduğu düşüncesini içeren bir yazıdır.
Varsayım: Bugünkü benliğinizi seviyor musunuz?
"Kendini sevmek, ömür boyu süren bir romantizmdir."
"Oscar Wilde"
Durum: Kendilerini bekar (evlilik karşıtı), çocuksuz çift (DINK) olarak tanıtan otuzlu ve kırklı yaşlardaki bekarların bir araya geldiği bir toplantı.
Dinlerken bir gariplik sezdim. Aslında, kimseden çok evliliğe ilgi duyarak bu toplantıya gelmiş olmaları gerekirken, asıl olarak, evlilikten doğan durumları önceden varsayarak ve buna ilişkin kendi düşüncelerini oldukça dikkatli bir şekilde anlatıyorlardı. Ataerkil Kore evlilik kültürünün kadınların genel yaşamlarını kısıtladığını savunarak bekarlığın haklılığını anlatan bir erkek varken, kendi çocukluğunu ve çevresindeki arkadaşlarının son zamanlardaki çocukluklarına dair sohbetleri temel alarak neden çocuk sahibi olmayacağını açıklayan bir kadın da vardı. Tartışma oldukça hararetliydi ve katılımcılar genel olarak aynı fikirde gibiydiler.
Ancak benim için en ilgi çekici nokta, hepsinin şu anda bir ilişki yaşamayan 'bekar' olmasıydı.
Olay: Bir ilişkinin ilerleme sürecinin bir parçası olan evlilik, nasıl olup da bir hedef haline geldi?
Evlilik, iki insanın bir araya gelip birlikte olduğu bir şeydir. En azından ben böyle gözlemledim ve anlıyorum. Bu yüzden hangi insanla karşılaşacağımı, ben nasıl biri olduğumu belirlemenin önemli olduğunu düşündüm.
'Yapay Zeka Çağı, Vücudumuzla Kurduğumuz İlişkinin Değişimi' konulu araştırma projesini yürütürken, araştırmaya katılanlarla olan sohbeti kolaylaştırmak için hazırladığım materyallerden biridir. Bu tablo, sınırlı bir zaman içinde vücut aracılığıyla hayatta ulaşmak istediğimiz hedefleri ve değer yapılarını hızla iletmek ve bunları örnek alarak katılımcıların deneyimlerini ve algılarını ortaya çıkarmak için bir konuşma başlatıcısı olarak sunuldu. (Not: Anlaşılmak istenen konular arasında cinsel çekicilik, yaşlanma ve çürümeyle ilgili deneyim değişiklikleri, vücut duyularının kullanımıyla ilgili uzmanlık anlamının değişimi vb. vardı.)
'Saflık'ın önemli bir toplumsal değer olarak kabul gördüğü 70'li yılları temel alan yukarıdaki örnek değer yapısına oldukça katılıyorum diyebilirim. Düzenli olarak spor yapma, 20'li yaşlardan beri güneş kremi veya göz kremi sürme ve kendi giyim tarzımı oluşturma çabaları, gelecekte tanışacağım biriyle olan ilişkimde çekici bir insan olarak görünme dileğime dayanıyordu ve bir alanda tanınmış bir uzman olmaya yönelik çabalarım, ilişkiyi sürdürmek için maddi güvence sağlamak için bir yatırım olarak görülüyor. Yani, tüm bu çabaların doruk noktasında, hayatın geri kalanını birlikte geçireceğim biriyle olan ilişki, yaşlılığa kadar sürecek bir 'romantizm' var diyebiliriz. Bu süreçte ilk karşılaşma gerçekleşir, çıkmaya karar verilir ve evlenilirse çocuk sahibi olup olmayacağımızı, olacaksa ne zaman olacağını düşünürüm. Ve bu düşüncenin sadece bana özgü olmadığını düşündüm.
Ancak araştırmanın ilerlemesiyle birlikte tespit edilen ve bekarlar toplantısına katılanlarla yapılan görüşmelerde aşağıdaki ortak kalıbı tespit edebildim.
Yüksek beklentilerden uzaklaşan aşk
Hastalığı nedeniyle tek başına hastanede yatarken yanında birinin olmasının ne kadar iyi olacağını fark eden bir kadın, şu sıralar çok yalnız olduğunu söyledi. Ancak o, boy, görünüş, yaştan küçük olma gibi potansiyel bir partner hakkındaki beklentilerden bahsetmekle kalmayıp, mevcut benliğini olduğu gibi gören ve ona ilgi duyarak yaklaşan biri olmasını, edilgen bir tavır sergiliyordu. Bu şekilde yalnız başına geçirilen zaman uzadıkça aşk hakkındaki idealler büyüdü, ancak kendisi ideal bir aşk partneri olup olmadığı konusunda sessiz kaldı.
Korkutucu hale gelen evlilik, kavramsallaştırılıyor
Araştırmaya katılanların yukarıdaki iki yaşlının birbirlerine yaslanarak yürüdükleri fotoğrafa verdikleri tepkilerin büyük bir kısmı, beklenmedik bir şekilde evliliğe karşı duyulan rahatsızlık ve korkuydu. Evlilik ifadesi, önceden önemli bir şekilde belirtilmemişti. Sadece neden evliliğin ilk aklıma geldiğini merak ettim. Neden bekar erkekler ve kadınlar evlilik karşıtı olma ve ayrı odalarda kalmanın avantajları hakkında konuşuyor ve evli çiftlerin çoğunlukla katıldığı çocuksuz çiftlerin bir araya geldiği toplantılara katılıp da yanlış anlaşılma deneyimlerini paylaşıyorlar? Bununla ilgili olarak sosyal ve politik açıdan analiz edilmiş makaleler ve sözde uzmanların görüşleri zaten çok biliniyor. Bunun dışında, en çok katıldığım görüş, bir yaşam planlayıcısının sözleriydi.
"On yıllar boyunca müşterilerin büyük ve küçük mali sorunlarını dinledim ve günümüzün gençlerinin evliliğe karşı korku duyduklarını düşünüyorum. İdeal bir evlilik partneri olarak yetersiz kalır mıyım diye sürekli ve belirsiz bir korku."
Bu yüzden mi bilmiyorum. Aslında, şu anda birlikte oldukları biri olmamasına rağmen, toplumsal kısıtlamalar, toplumsal kurum olarak evliliğin anlamı hakkında konuşan ve çocuk sahibi olmanın, çocuk yetiştirmenin mali yükümlülükleri hakkında açıklama yapan kişilerde, nedense bunların hepsinin aslında aşk ve evliliğe karşı samimi olmadıklarını hissettim. Çok istedikleri kadar yaklaşmaktan korktukları bir tepki gibi.
Düşünce: Kendinle olan ilişkin olgunlaşmış biri olmak en hızlı yol değil mi?
Sonuç olarak, yanımızda olacak birini arıyoruz. Bu yüzden, bizde olmayan bir yönü tamamlayacak birine karşı beklentilerimiz varsa, bunun doğal olduğunu söyleyebiliriz. Ancak bir kez olsun ciddi olarak düşünmemiz gereken bir şey var. Öyleyse, ben gerçekten karşı taraf için yanlarında kalmasını çok isteyecekleri bir insan mıyım?
Hayatımda, 'Dış görünüşü bu kadar çekici, hem eğitim seviyesi hem de aile durumu bu kadar iyi biri varmış' diye düşündüğüm insanlar oldu. Ve ilgi görmezsem veya görmezden gelinirsem bile, iş veya kişisel olarak yardım ederek zorlukla birlikte yemek yemek veya konuşmak için fırsatlar yarattım. Bu bir kerelik fırsatları yaratabilirdim, ancak karşı tarafın o zamanki benliğimi görerek benim yanımda kalmak isteyecek kadar bir durumda olup olmadığımı düşündüğümde, o zamana kadar bunun hakkında hiç düşünmediğimi fark ettim.
İstediğim biri varsa ve o insanla yaşlılığa kadar sürecek bir ilişki hayal edip bekliyorsa, öncelikle karşı tarafa da aynı hayal ve beklentiyi sunabileceğim biri olmak istiyorum hedefim bu yüzden benim için daha gerçekçi geldi. Bu yüzden mi bilmiyorum ama bu araştırma ve daha önceki bekarlar toplantısında tanıştığım insanlarda, gerçek hayattaki aşkın karşısında küçülüp hayallerindeki evlilik hakkında kavramsallaştırma ve analiz yapma gibi aktif bir tepkiyi görmek bir bakımdan buruk, bir bakımdan ilginçti. Elbette, şu an ben de bekar olduğum için bu konuda her zaman cesur olamayabiliyorum. Ancak yine de, kendi arzularım ve şimdiki zamanım hakkında dürüst olmam gerekiyor gibi görünüyor.
Karakter sayısı sınırlaması nedeniyle, lütfen aşağıdaki bağlantıdan sonraki içeriği inceleyin.
Yorumlar0