Varsayım: Bugün kendinizi seviyor musunuz?

" Kendini sevmek, ömür boyu süren bir romandır.
" Oscar Wilde

Durum: Kendilerini bekar, çocuksuz olarak tanıtan otuzlu yaşların başında ve ortasında bekarlar grubu

Dinlerken tuhaf geldi. Aslında hepsinden daha çok evliliğe ilgi duyduğu için gruba katılmış olabilirdi, ama asıl olan evlilikle ilgili düşünceleri, evlilikten doğan durumları önceden varsayarak, bunlar hakkında kendi bakış açılarını oldukça samimi bir şekilde anlatıyorlardı. Geleneksel ataerkil Kore evlilik kültürünün kadınların genel yaşamlarını daralttığını savunarak bekarlığın haklılığını anlatan bir erkek varken, kendi çocukluk yıllarından ve çevre arkadaşlarının yakın zamandaki çocuk bakımıyla ilgili konuşmalardan yola çıkarak neden çocuk sahibi olmayacağını anlatan bir kadın da vardı. Tartışma oldukça hararetliydi ve katılımcılar büyük bir empati duygusuyla dinliyordu.

Ancak benim için en ilgi çekici şey, hepsinin şu anda kimseyle birlikte olmadığı, 'bekar' olmalarıydı.

Fenomen: İlişkinin ilerleme aşamalarından biri olan evlilik nasıl oldu da hedef haline geldi?

Evlilik, iki kişinin bir araya gelip birlikte olduğu bir şeydir. En azından ben böyle görmüş ve anlamıştım. Bu yüzden, kiminle tanışacağımı ve ne tür bir insan olduğumu kontrol etmenin önemli olduğunu düşünüyorum.

İşte 'Yapay Zeka Çağında, Bedenimizle Kurduğumuz İlişkinin Değişimi' başlıklı araştırma projesini yürütürken, araştırmaya katılan kişilerle iletişimi kolaylaştırmak için hazırladığım bir materyal. Bu tablo, beden aracılığıyla hayatta ulaşmak istediğimiz hedefleri ve değer yapımızı sınırlı bir süre içinde hızla iletmek ve bunu örnek olarak göstererek katılımcıların deneyim ve algılarını ortaya çıkaran bir konuşma katalizörü olarak sunuldu. (Not: Anlamını keşfetmeye çalıştığımız konular arasında cinsel çekim, yaşlanma ve çürümeye ilişkin deneyimlerin değişmesi, bedensel duyuları kullanarak uzmanlığın anlamının değişmesi vb. yer alıyordu.)

70'li yılları temel alan ve 'saflık'ın önemli bir toplumsal değer olarak kabul edildiği yukarıdaki örnek değer yapısına oldukça katılıyorum denilebilir. Düzenli olarak spor yapıyor, 20'li yaşlarımda güneş kremi veya göz çevresi kremi kullanmaya özen gösteriyorum ve kendi tarzımı oluşturmak için çabalıyorum. Tüm bunlar, gelecekte tanışacağım biriyle olan ilişkimde çekici bir birey olarak görünmek istediğimden kaynaklanıyor ve tek bir alanda tanınmış bir uzman olmaya yönelik çabalarım, ilişkinin devamı için finansal güvenlik sağlama yatırımı olarak görülüyordu. Yani tüm bu çabaların doruk noktasında, gelecekteki hayatımı birlikte geçireceğim biriyle olan ilişki, yaşlandıkça da devam eden bir 'romans' yer alıyor diyebiliriz. Bu süreçte ilk karşılaşma gerçekleşiyor, çıkmaya başlıyoruz ve bir süre sonra evleniyorsak, çocuk sahibi olup olmayacağımızı veya sahibi olacaksak ne zaman sahibi olacağımızı düşünüyoruz. Ve bu düşüncenin sadece bana özgü olmadığını düşünüyorum.

Ancak araştırmanın ilerlemesiyle birlikte ve bekarlar grubuna katılanlarla yapılan görüşmelerde aşağıdaki ortak kalıbı gözlemleyebildim.

Yüksek beklentiler ve uzaklaşan aşk

Hastaneye yalnız yatarak geçirdiği süre boyunca yanına biri olsa iyi olurdu diye düşünmüş bir kadın, son zamanlarda çok yalnız olduğunu söyledi. Ancak o, boyu, görünümü, daha genç olması gibi olası bir eşle ilgili beklentilerden bahsetmek dışında, mevcut halini olduğu gibi kabullenip ona ilgi duyan birinin kendisine yaklaşmasını bekleyen pasif bir tavır sergiliyordu. Böylece yalnız kaldığı süre uzadıkça, aşk hakkındaki idealleri büyüdü, ancak kendisinin ideal bir sevgili olup olmadığı konusunda suskun kaldı.

Evlilik korkusu, kavramsallaştırılıyor

Araştırmaya katılan kişilerin yukarıdaki iki yaşlının birbirine yaslanarak yürüdükleri fotoğrafı gördüklerinde gösterdikleri tepkilerde, evlilikle ilgili rahatsızlık, korku oldukça yüksekti. Evlilik ifadesi, önceden önemli olarak sunulmamıştı. Ben sadece bunun neden akıllarına geldiğini merak etmeye başladım. Neden bekar erkekler ve kadınlar bekarlık ve ayrı odaların avantajları hakkında konuşuyor ve evli çiftlerin çoğunlukla katıldığı çocuksuz ailelerin buluşmalarına katılıp bir hata yaptıklarını söylüyorlardı? Bu konuyla ilgili olarak, toplum ve siyasetle ilgili analizler yapılmış ve sözde uzmanların görüşleri çoktan biliniyor. Bunun dışında, en çok katıldığım görüş, bir yaşam planlamacısının söyledikleriydi.

"Yıllarca müşterilerimin büyük ve küçük finansal endişelerini dinledim ve şu anki gençlerin evlilikten korktuklarını düşünüyorum. Benim için ideal bir evlilik ortağı olarak yetersiz kalacağım gibi belirsiz ve sonsuz bir korku."

Bu yüzden mi acaba? Aslında, şu anda bir ilişki içinde olan kişiler olmasa da, toplumsal kısıtlamalar, toplumsal bir kurum olarak evliliğin anlamı hakkında konuşan ve çocuk sahibi olma, çocuk yetiştirmenin mali yükümlülükleri hakkında bilgi veren kişilerde, sanki hepsinin aşk ve evlilik konusunda samimi olmadığını hissettim. Tıpkı çok istedikleri için yaklaşmaktan korktukları bir tepki gibi.

Düşünce: Kendinle olan ilişkin olgunlaşmak, en hızlı yol değil midir?

Sonuçta, yanımızda olacak birini arıyoruz. Ve bu yüzden, bizimle olmayan bir şeyleri tamamlayacak biriyle ilgili beklentilerimiz varsa, bu gayet normal kabul edilebilir. Ancak bir an için ciddi olarak düşünmemiz gereken bir şey var. O halde ben gerçekten karşımızdaki insan için, yanlarında kalmak isteyecekleri kadar değerli bir insan mıyım?

Hayatım boyunca, dışarıdan çekici, eğitimli ve aile geçmişi iyi olan birkaç kişi gördüm. Ve ilgi görmediğimde ya da görmezden gelindiğimde, iş veya kişisel olarak yardım ederek, zorlukla birlikte yemek yediğim veya sohbet ettiğim zamanlar oldu. Bu tek bir şansı, bir şekilde yaratabildim ama, karşımızdaki kişinin o sırada beni görüp, gelecekte de benimle kalmak isteyecek durumda olup olmadığını düşündüğümde, o noktaya kadar düşünemediğimi fark ettim.

İstediğim birinin olup olmadığını ve onunla yaşlılığa kadar sürecek bir ilişkiyi hayal edip bekliyorsa, ben de önce onun için aynı hayalleri ve beklentileri sağlayabilecek bir insan olmak istiyorum. Bu yüzden, bu araştırma aracılığıyla ve daha önce katıldığım bekarlar grubunda karşılaştığım kişilerde, gerçek hayattaki aşkın önünde küçülüp, hayal edilen evliliği kavramsallaştırıp analiz eden, aktif bir tepkiyi gözlemlemek bir bakıma acı vericiydi, bir bakıma da ilginçti diyebiliriz. Elbette, ben de şu anda bekar olduğum için bu konuda cesurca konuşamam. Ancak buna rağmen, kendi isteklerimiz ve mevcut durumumuz hakkında dürüst olmamız gerekiyor.

Karakter sayısı sınırlaması nedeniyle, aşağıdaki bağlantıdan devam eden içeriği inceleyebilirsiniz.

https://durumis.com/ko/@ryan-reason/relationship-journey-being-single-or-dink-h41dpk8o